مثل

مثل از باب پنجم کتاب بوستان است ، سعدی در این مثل درباره شتربچه ای روایت کرده است.

شتر بچه با مادر خویش گفت:/بس از رفتن، آخر زمانی بخفت

بگفت ار به دست منستی مهار/ندیدی کسم بارکش در قطار

قضا کشتی آنجا که خواهد برد/وگر ناخدا جامه بر تن درد

مکن سعدیا دیده بر دست کس/که بخشنده پروردگار است و بس

اگر حق پرستی ز درها بست/که گر وی براند نخواند کست

گر او تاجدارت کند سر بر آر/وگر نه سر نا امیدی بخار