سرآغاز باب چهارم کتاب بوستان یکی از اشعار سعدی در قالب ثنا و ستایش خداوند می باشد.
ز خاک آفریدت خداوند پاک/پس ای بنده افتادگی کن چو خاک
حریص و جهان سوز و سرکش مباش/ز خاک آفریدندت آتش مباش
چو گردن کشید آتش هولناک/به بیچارگی تن بینداخت خاک
چو آن سرفرازی نمود، این کمی/از آن دیو کردند، از این آدمی
ارسال دیدگاه