گفتار اندر ثمره جوانمردی از باب دوم کتاب بوستان است. سعدی در این شعر درباره عاقبت جوانمردی و نیکی کردن سخن گفته است.
ببخش ای پسر کآدمی زاده صید/ به احسان توان کرد و، وحشی به قید
عدو را به الطاف گردن ببند/که نتوان بریدن به تیغ این کمند
چو دشمن کرم بیند و لطف و جود/نیاید دگر خبث از او در وجود
مکن بد که بد بینی از یار نیک/نروید ز تخم بدی بار نیک
چو با دوست دشخوار گیری و تنگ/نخواهد که بیند تو را نقش و رنگ
و گر خواجه با دشمنان نیکخوست/بسی بر نیاید که گردند دوست
ارسال دیدگاه