حکایت مرا در نظامیه ادرار بود

حکایت مرا در نظامیه ادرار بود از باب هفتم در عالم تربیت بوستان، کتاب شاعر بزرگ قرن ششم، سعدی است.

مرا در نظامیه ادرار بود/شب و روز تلقین و تکرار بود

مر استاد را گفتم ای پر خرد/فلان یار بر من حسد می‌برد

چو من داد معنی دهم در حدیث/بر آید به هم اندرون خبیث

شنید این سخن پیشوای ادب/به تندی برآشفت و گفت ای عجب!

حسودی پسندت نیامد ز دوست/که معلوم کردت که غیبت نکوست؟

گر او راه دوزخ گرفت از خسی/از این راه دیگر تو در وی رسی