یافته اخیر اخترشناسان که با استفاده از شبیه سازی های رایانه ای صورت گرفته، نشان می دهد آنچه که ما در زمین به عنوان حیات می شناسیم در مقیاس کیهانی «نارس» محسوب می شود.
اخترشناسان به این نتیجه رسیده
اند که در تریلیونها سال آینده شانس وجود حیات و تکامل آن در گوشه و کنار عالم به مراتب
بیشتر از اکنون خواهد بود.
یافته اخیر اخترشناسان که با
استفاده از شبیه سازی های رایانه ای صورت گرفته، نشان می دهد آنچه که ما در زمین به
عنوان حیات می شناسیم در مقیاس کیهانی «نارس» محسوب می شود.
اخترشناسان مرکز فیزیک اختر هاروارد
– اسمیتسون می گویند: اگر پرسیده شود که چه زمان حیات بروز می کند؟ به احتمال فراوان
پاسخ «زمان فعلی» خواهد بود اما ما در تحقیقاتمان متوجه شده ایم شانس وجود حیات و تکامل
آن در آینده دور بسیار زیاد خواهد بود.
این دانشمندان احتمال بروز حیات
در گوشه و کنار عالم را در قالب مدلسازی رایانه که از ۳۰ میلیون سال پس از انفجار بزرگ
آغاز و تا ۱۰ تریلیون سال بعد ادامه می یابد را مورد بررسی دقیق قرار داده اند.
حدود ۳۰ میلیون سال پس از انفجار
بزرگ که به عنوان مبدأ پیدایش عالم شناخته می شود نخستین ستارگان مقادیر کافی از کربن،
اکسیژن و سایر عناصر سنگین را در خود داشتند که تصور می شود برای ادامه حیات ضروری
است. اخترشناسان تخمین می زنند که ۱۰ تریلیون سال دیگر آخرین عمر آخرین ستارگان نیز
به پایان می رسد.
به باور اخترشناسان، فاکتور اصلی
در تکامل حیات بر روی یک سیاره چیزی نیست جز طول عمر ستاره آن. به همین دلیل آنها عمر
ستارگان عالم را در تخمین تکامل حیات در میلیاردها سال آینده مبنای محاسبات خود قرار
داده اند.
این تخمین ها نشان می دهد که
خورشید ۵ میلیارد سال دیگر خواهد مرد اما کوچکترین ستارگان عالم تا ۱۰ تریلیون سال
دیگر هم به حیات خود ادامه خواهند داد.
منبع: مهر
منبع : عصر ایران
ارسال دیدگاه