بیماری پسوریازیس

بیماری پسوریازیس چیست؟

پسوریازیس یا صدفک : بیماری پوستی مزمن خودایمنی است.

پسوریازیس یک اختلال پوستی است که باعث می شود سلول های پوست تا 10 برابر سریعتر از حد طبیعی تکثیر شوند. این باعث می شود پوست به صورت تکه های قرمز ناهموار پوشیده شده با فلس های سفید تشکیل شود. آنها می توانند در هر جایی رشد کنند، اما بیشتر روی پوست سر، آرنج، زانو و کمر ظاهر می شوند. پسوریازیس نمی تواند از فردی به فرد دیگر منتقل شود. گاهی اوقات در اعضای یک خانواده اتفاق می افتد.

پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی با دوام است که توسط لکه های نامنظم پوست تعریف می شود. این تکه های پوست معمولاً پوسته پوسته ، قرمز و خارش دار هستند. شدت علائم آن بسیار متفاوت است ، ممکن است پوشش آن کم و متمرکز باشد و یا در سراسر بدن گسترش یابد.

پسوریازیس معمولا در اوایل بزرگسالی ظاهر می شود. برای اکثر افراد، این بیماری فقط بر چند ناحیه تأثیر می گذارد. در موارد شدید، پسوریازیس می تواند قسمت های بزرگی از بدن را بپوشاند. لکه‌ها می‌توانند بهبود یابند و در طول زندگی فرد برگردند.

بیماری پسوریازیس

انواع پسوریازیس چیست؟

به طور عمده پنج نوع پسوریازیس وجود دارد:

پسوریازیس پلاک:

که پسوریازیس ولگاریس نیز نامیده می شود ، رایج ترین نوع پسوریازیس است (90٪ موارد). روی پوست پشت بازوها ، روی ناف ، ساق ها و پوست سر تأثیر می گذارد و معمولاً خود را به صورت لکه های قرمز رنگ نشان می دهد که پوسته های آن به رنگ سفید است.

پسوریازیس گوتات:

پسوریازیس خالدار (Guttate) یا قطره‌ای یک نوع از پسوریازیس است که به صورت ضایعات نقطه مانند کوچک به نظر می‌رسد. پسوریازیس خالدار اغلب در دوران کودکی یا جوانی شروع می‌شود، و می‌تواند توسط یک عفونت استرپتوکوکی باعث شده باشد.

پسوریازیس پوسچولار :

پسوریازیس پوسچولار که باعث قرمزی و پوسته پوسته شدن پوست با جوش های ریز در کف دست ها و کف پا می شود.تاول های پر از چرک تشکیل می شود. آنها غیر عفونی هستند.چرک متشکل از سلول‌های سفید خون است. این یک عفونت نیست، و مسری نمی‌باشد.

پسوریازیس روده ای :

پسوریازیس روده ای که اغلب در دوران کودکی یا بزرگسالی شروع می شود، باعث ایجاد لکه های کوچک و قرمز رنگ، عمدتاً روی تنه و اندام ها می شود. محرک ها ممکن است عفونت های تنفسی، گلودرد استرپتوکوکی، التهاب لوزه، استرس، آسیب به پوست و مصرف داروهای ضد مالاریا و بتا بلاکرها باشند.

پسوریازیس معکوس:

پسوریازیس معکوس که باعث ایجاد ضایعات قرمز روشن و براق می شود که در چین های پوستی مانند زیر بغل، کشاله ران و زیر سینه ها ظاهر می شود.

پسوریازیس اریتودرمیک:

بثورات به طور گسترده تری گسترش می یابند. در برخی افراد حتی ناخن ها و انگشتان پا نیز تحت تأثیر قرار می گیرند زیرا ممکن است گودال هایی روی آنها ایجاد شود یا رنگ آنها تغییر کند.

پسوریازیس اریترودرمیک که باعث قرمزی آتشین پوست و ریزش پوسته ها در ورقه ها می شود. این در اثر آفتاب سوختگی شدید، عفونت ها، برخی داروها و توقف برخی از انواع درمان پسوریازیس ایجاد می شود. باید فوراً درمان شود زیرا می تواند منجر به بیماری شدید شود.

بیماری پسوریازیس

علل:

هر چیزی از ضربه عاطفی و استرس گرفته تا عفونت استرپتوکوکی می تواند باعث پسوریازیس شود. بعضی اوقات ممکن است زمینه ابتلا به پسوریازیس را در ژن های خود داشته باشید و استرس آن را تشدید کند. عوامل محیطی نیز ممکن است منجر به پسوریازیس شود. و سپس دوباره نقص در سیستم ایمنی ممکن است دلیل اصلی باشد. حتی پس از سی سال تحقیق ، علت دقیق پسوریازیس همچنان یک معما است. پسوریازیس محدودیت سنی ندارد. این بیماری می تواند از هر جایی بین نوزادی تا پیری نشان داده شود.

بیماری پسوریازیس

علائم

برجستگی های پوسته ای صورتی یا قرمز که اندازه آنها کوچکتر است ، اما بعداً به پلاک تبدیل می شوند ، روی پوست ظاهر می شوند. اگرچه این مقیاس ها می توانند در هرجایی خودنمایی کنند ، اما بیشتر در سایتهایی دیده می شوند که اصطکاک ، سایش یا خراش زیادی دارند
فرورفتگی ها یا گودال های کوچک با دقت مشخص ممکن است در ناخن های پا و انگشتان خود را نشان دهند. اونیکولیز دیستال ، که به تقسیمات بزرگ قهوه ای / زرد ناخن اشاره دارد ، نیز خودنمایی می کند.
گلو درد ممکن است در صورت پسوریازیس روده ایجاد شود.

علائم پسوریازیس می‌تواند بین افراد مختلف، متفاوت باشد و شامل یک یا چند از نشانه‌های زیر شود:

تکه‌های قرمز روی پوست که با فلس‌های نقره‌ای پوشیده شده‌است.

نقاط کوچک پوسته پوسته شده (معمولاً در کودکان دیده می‌شود).

پوست خشک و ترک خورده که ممکن است خون‌ریزی هم بکند.

خارش و سوزش در نقاطی از پوست.

ناخن ضخیم، سوراخ شده یا برآمده.

مفاصل متورم و سفت شده (آرتریت پسوریاتیک)

بیماری پسوریازیس

درمان پسوریازیس:

پسوریازیس قابل درمان نیست. اما علائم آن را می توان با کرم های استروئیدی ، کرم های ماوراio بنفش ، کرم های ویتامین D3 و با داروهایی که به عنوان سرکوب کننده سیستم ایمنی عمل می کنند ، کنترل کرد. کرم ها به تنهایی می توانند در کنترل علائم در 75٪ بیماران مبتلا به پسوریازیس کمک کنند.