يَا فَاطِمَةُ الزَّهْرَاءُ يَا بِنْتَ مُحَمَّدٍ يَا قُرَّةَ عَيْنِ الرَّسُولِ يَا سَيِّدَتَنَا وَ مَوْلاتَنَا إِنَّا تَوَجَّهْنَا وَ اسْتَشْفَعْنَا وَ تَوَسَّلْنَا بِكِ إِلَى اللَّهِ وَ قَدَّمْنَاكِ بَيْنَ يَدَيْ حَاجَاتِنَا يَا وَجِيهَةً عِنْدَ اللَّهِ اشْفَعِي لَنَا عِنْدَ اللَّهِ
سلام بر تو اى پاره تن پيامبر
سلام بر تو اى كوثر خاتم الأنبياء
سلام بر تو اى همسر على
سلام بر تو اى مادر امامان معصوم
سلام بر تو اى سيده زنان عالم
سلام بر تو اى فاطمه، اى زهرا، اى صدّيقه، اى مطهّره، اى راضيه، اى مرضيّه، و اى انسان كامل.
سلام بر تو روزى كه به دنيا آمدى و روزى كه شهيد شدى، و روزى كه در قيامت محشور مىیشوى و شيعيان و دوستداران اهل بيت را شفاعت مىكنى .
فاطمه، شگفت انگیزترین انسان و شگرف ترین بشری بود که به عنوان دختری، همراز، همراه، همسنگ، پشتیبان، دلسوز و مشاور پدر، و در مقام همسری، یار، مددکار، مدافع و گرمابخش زندگی، محبوب ترین یار و نزدیکترین دوست شوهر است.
فاطمه زهرا (س) معیار فضایل، اخلاق و تفکر است و جایگاه زنان جهان را شکوه و منزلت بخشید.
مهربان مادری برای مؤمنان بود که حضور یک بانوی مسلمان در عرصه های مختلف زندگی فردی و اجتماعی را در کنار پارسایی، پاکدامنی و دور اندیشی برای همیشه در تاریخ جهان ثبت کرد.
فاطمیه روزهای حزن اهل بیت(ع) در مصیبت مادر رسالت و همسر ولایت حضرت زهرای مرضیه (س) است.
فاطمه علیهاالسلام شیداترین پروانه شمع امامت بود. پروانه عاشقی که با سوختن و فداسازی خویش، به همگان آموخت که امام بر حق چونان کعبه است.
فاطمه علیهاالسلام یگانه ترین اسوه در همراهی با ولایت بود.همو که پهلویش شکست و در خون نشست اما لحظه ای از یاوری ولیّ امر خویش دست برنداشت.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله
«هر که فاطمه را زیارت کند، مثل این است که مرا زیارت کرده و هر کس علی علیه السلام را زیارت کند، مثل آن است که فاطمه را زیارت کرده است».
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله
«فاطمه حوریه ای است در چهره انسان. هرگاه من در خود شور و شوق بهشت احساس می کنم، او را بوسه باران می کنم».
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله
«فاطمه همان زهره درخشنده است».
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله
«آفریدگار هستی نور فاطمه را بسان مشعلی فروزان آفرید و آن را بر کنگره های عرش آویخت و آن گاه بود که آسمان ها و زمین های هفت گانه به نور فاطمه نور باران گردید و به همین جهت او زهرا نامیده می شد».
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله
«دخت ارجمندم فاطمه سالار زنان گیتی در همه عصرها و نسل هاست. او حوریه ای است در سیمای انسان که هرگاه در محراب عبادت در برابر پروردگارش قرار می گیرد نور وجودش برای فرشتگان می درخشد درست همان گونه که ستاره ها برای زمینیان نورافشانی می کنند»
گفت و گوی پایانی فاطمه زهرا و علی(ع)
مرا امشب غسل بده، شب کفن کن، شب دفن کن… .
علی به تلاوت قرآن و سوره یاسین مشغول است. زهرا چشم می گشاید و می گوید:
«السلام علیک یا جبرائیل. السلام علیک یا ملائکة ربی. الیک ربّی لا الی النار.» و چشم بر هم می نهد.
غریب می روی ای یاسِ دامن یاسین!کدام خاطره جز درد، آشنای تو بود؟
علی به هنگام دفن زهرایش این گونه به پیامبر خطاب می کند:
«آه، که با چه سرعتی به تو پیوست ای رسول خدا، پیمانه صبرم در این مصیبتِ جان سوز لبریز شده است. اینک امانت تو را به تو سپردم. اما…».
آورده اند که…
واپسین اذان
می دانستم که بعد از فوت پدرم دیگر بلال اذان نمی گوید. او مؤذن پدرم بود و هنگامی که اذان می گفت، خدا و رسول خدا و تمام مؤمنین از صدای اذانش لذت می بردند؛ اما من دوست داشتم که یک بار دیگر آن دوران را یاد کنم:
«داغ نماز بر دل محراب مانده استانگار سال هاست نگفتی اذان، بلال!»
یک روز گفتم: دوست دارم اذان مؤذن پدرم را بشنوم و این خبر به بلال رسید.
«برخیز و سوگ نامه این فصلِ درد ربا حنجری به وسعت غم ها بخوان، بلال!»
به احترام من، بالای بلندی رفت و شروع به اذان گفتن کرد. بانگ «اللّه اکبر» بلال بلند شد و من نتوانستم جلوی گریه هایم را بگیرم. خدایا، چه می شنوم؟ این صدای مؤذن بهترین بنده برگزیده توست که اکنون در بین ما نیست. بلال گفت: «اشهد ان لااله الااللّه » و من همچنان می گریستم.
«تا به جا آرم دو رکعت ناله با هجران، بلال!بانگ دِه بار دگر امشب اذانِ گریه را»
صدای بلال را شنیدم که گفت: «اشهد ان محمدا رسول اللّه ». دیگر نتوانستم تحمل کنم. فریاد زدم و بیهوش افتادم. وقتی به هوش آمدم، دیدم بلال خاموش است. گفتم: بلال! اذان بگو. او گفت: بگذار که دیگر نگویم ای بزرگ ترینِ زنان! من از اینکه تو هرگاه صدای اذان مرا می شنوی و این همه احساس اندوه می کنی می ترسم. مرا از اذان گفتن معاف فرما! و من دیگر صدای اذان مؤذن پدرم را نشنیدم.
حجاب
زنی با مانتوی قهوه ای در کوچه ای باریک می رود. موتورسواری به او نزدیک می شود. با یک دست کیف او را می زند و با خود می بَرد.
زن به خانه بر می گردد. شماره موبایلش را می گیرد. در جای دیگر، دست مردی موبایل را از کیف زن در می آورد. زن: «ببین آقای محترم! چادرم توی کیف بود. شما منو از رفتن به امام زاده انداختین. خواهش می کنم اون گوشی و چادر رو… .»
مردی از آن سوی گوشی: «ببینید خانم محترم، اینجا بیمارستانه. این کیف رو همراه یک موتورسوارِ تصادفی آوردن. منم فکر کردم شما کس و کار این بیچاره این. واسه همین گوشیو برداشتم».
زن: «پس چوبشو خورده».
پرستار: «می تونین بیاین اینجا یه برگه پر کنین و ازش شکایت کنین».
زن: «همون تصادفه بسشه. فقط نشونی بیمارستانو لطف کنین بیام کیفمو بگیرم».
ساعتی بعد زنی کیف به دست از بیمارستان خارج می شود. زنی که نه بیمار بوده و نه همراه بیمار. زنی چادر بر سر؛ با حجابی کامل. تا امام زاده راهی نیست.
نام فاطمه، مشکل گشا
مرحوم آیت الله سید مرتضی کشمیری از عرفای وارسته و پارسایان بی نظیر بود. مرحوم آیت الله الحق حاج آقا علی قاضی رحمه الله می گوید: روزی در محضر سید مرتضی کشمیری برای زیارت مرقد حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام از نجف اشرف به کربلا آمدیم. ابتدا به حجره ای که در مدرسه بازار بین الحرمین بود، وارد شدیم. این حجره در آخر چند پلّه قرار گرفته بود که پس از طی آن پله ها به حجره می رسیدیم. همین که به آن حجره رسیدیم، دیدیم درِ حجره قفل است. مرحوم کشمیری نظری به من نمود و گفت: می گویند: «هر کس نام مادر حضرت موسی علیه السلام را به قفل بسته ببرد، بازمی شود. مادرِ من (حضرت زهرا علیهاالسلام ) از مادر موسی علیه السلام کمتر نیست.» دست به قفل بُرد و گفت: یافاطمه! قفل باز شد و وارد حجره شدیم.
با نام تو دل چه با صفا می گرددبا مهر تو دل ز غم رها می گردد
باشی تو کلید راز هستی زهرا علیهاالسلام با نام تو قفل بسته وا می گردد
ارسال دیدگاه