اندر معنی عدل و ظلم و ثمرهٔ آن

اندر معنی عدل و ظلم و ثمرهٔ آن ، شعری از باب اول کتاب بوستان سعدی می باشد. در آن از آثار ظلم و ستم و همچنین ثمره های نیکی کردن گفته شده است.

خبرداری از خسروان عجم / که کردند بر زیردستان ستم؟

نه آن شوکت و پادشایی بماند / نه آن ظلم بر روستایی بماند

خطا بین که بر دست ظالم برفت / جهان ماند و با او مظالم برفت

خنک روز محشر تن دادگر / که در سایهٔ عرش دارد مقر

به قومی که نیکی پسندد خدای / دهد خسروی عادل و نیک رای

چو خواهد که ویران شود عالمی / کند ملک در پنجهٔ ظالمی

سگالند از او نیکمردان حذر / که خشم خدای است بیدادگر

بزرگی از او دان و منت شناس / که زایل شود نعمت ناسپاس

اگر شکر کردی بر این ملک و مال / به مالی و ملکی رسی بی زوال

وگر جور در پادشایی کنی / پس از پادشایی گدایی کنی

حرام است بر پادشه خواب خوش / چو باشد ضعیف از قوی بارکش

میازار عامی به یک خردله / که سلطان شبان است و عامی گله

چو پرخاش بینند و بیداد از او / شبان نیست، گرگ است، فریاد از او

بد انجام رفت و بد اندیشه کرد / که با زیردستان جفا، پیشه کرد

به سختی و سستی بر این بگذرد / بماند بر او سالها نام بد

نخواهی که نفرین کنند از پست / نکو باش تا بد نگوید کست