بهاره افشاری نوشت:
*****
سردار برای یک تعطیلات کوتاه سه روزه براى فيلمبردارى به ایران آمد. در چشمانش برق امید را می دیدم و پشت شیطنت کلامش می توانستم عزمش را برای جنگیدن حدس بزنم. آن روزها تازه حریفان ما در مرحله مقدماتی انتخاب شده بودند و همه در حال جوک ساختن برای گروه مرگ بودند تصویری که از تیم ملی در میان رقبای مانند اسپانیا،پرتغال و حتی مراکش ساخته بودیم یک تیم دست و پا بسته بود.
در آن شرایط به سردار گفتم از این موج پر کنایه و نگاه حقارت آمیزی که پیرامون تیم ملی راه افتاده است ناراحتی؟
بدون تامل گفت معلومه که نه!
با لحنی مصمم ادامه داد تنها چیزی که برای من مهم است شادی مردم سرزمینم است و من از اینکه می بینم امروز با این جوک ها شادند غمگین نمی شوم فقط همه تلاشم را می کنم که برایشان با همه توانم بجنگم.
من بزرگترین پاداشم را ازمردم گرفتم.
می دانی چه حالی دارد وقتی مردم تو را برای گل صعودت به جام جهانی از ته دل دعا میكنند
گفتم ممکن است همین مردم که امروز تو را روی شانه هایشان به خاطر یک گل گرفتند فردا به خاطر نزدن یک گل زیر پاهایشان بگیرند.
بدون هیچ مکثی گفت:
من طلبکار این مردم نیستم،وظيفه من شاد كردن آنهاست ، آنها حق دارند اگر روزی من شادشان نکردم دوستم نداشته باشند. به همین سادگی… گفت من از آن روزها نمی ترسم چون برای فوتبال سرزمینمان با همه جانم می جنگم اگر روزی مردم دوستم نداشته باشند می روم تا فرد بهتری جاى من بیاید.
همان لحظه با خودم گفتم چطور يک پسر ٢٢ ساله می تواند به جایگاهی برسد که بتواند خودش را برای شادی مردم خط بزند.
همان لحظه با خودم گفتم بی خود نیست در این سالهای اخیر او توانسته برای من هم شانه برادرم بابک بایستد این ها را ننوشتم تا از سردار حمایت کنم . این یک برشی از یک روایت بود.
سرادر
تو امروز شکست نخورده ای. فوتبال عين زندگيست فقط دیروز ، روز تو نبود.
روی پاهایت بایست.
همه ما روزهای تلخ و شیرین رو سپری کرده ایم.
هوادارانت می دانند که تو جنگیدی
برگردد و حقت را از زمین فوتبال بگیر.
دعاى خير مردم بدرقه راهت و مهم تر از همه يادت نرود كه تو خانواده منى …هنوز يك نفر اينجا چشمش به توست …
براى داداش كوچولويى كه قهرمان خواهرش است در هر شرايطى …
ارسال دیدگاه