محققان آزمایشگاه ملی لاورنس لیورمور در تلاش برای ادغام نانولوله‌های کربنی به درون یونیفرم‌های نظامی و ساخت پارچه‌ای هستند که عبور آب را امکان‌پذیر می‌سازد، اما به عوامل شیمیایی و زیستی و موجودات میکروسکوپی اجازه نفوذ نمی‌دهد.
آزمایشگاه ملی لاورنس لیورمور
در حال ساخت یک لباس محافظ با استفاده از نانولوله‌های کربنی هستند که در برابر عوامل
شیمیایی و زیستی غیرقابل نفوذ بوده اما به آب اجازه عبور می‌دهد.
این محصول در نهایت می‌تواند
به ساخت پوشاکی منجر شود که به شکل راحت‌تر و موثرتری از سربازان به طور طولانی مدت
در برابر تهدیدات شیمیایی و زیستی محافظت خواهند کرد.
سربازان در حال حاضر برای محافظت
در برابر تهدیدات شیمیایی یا زیستی از پوشاکی استفاده می‌کنند که بسیار ضخیم بوده و
در برابر باکتری‌ها، ویروس‌ها و عوامل شیمیایی مقاوم هستند.
متاسفانه این لباس‌ها تنفس‌پذیر
نیستند و نمی‌توانند رطوبت ناشی از تعرق در شرایط استرس‌زا را خارج کنند. این امر باعث
می‌شود که پوشاک مذکور به شدت در زمان استفاده طولانی‌مدت غیرقابل تحمل شوند، از این
رو معمولا کارکنان نظامی در سراسر جهان از آن دوری می‌کنند.
محققان آزمایشگاه ملی لاورنس
لیورمور در تلاش برای ادغام نانولوله‌های کربنی به درون یونیفرم‌های نظامی و ساخت پارچه‌ای
هستند که عبور آب را امکان‌پذیر می‌سازد، اما به عوامل شیمیایی و زیستی و موجودات میکروسکوپی
اجازه نفوذ نمی‌دهد.
هر یک از این لوله‌ها دارای قطر
کمتر از پنج نانومتر هستند. برای مقایسه باید گفت حدود 254 میلیون نانومتر در یک اینچ
وجود دارد. این لوله‌های میکروسکوپی به عرق اجازه می‌دهند تا از پارچه خارج شود.
نتیجه کار یک لباس محافظ باریک
تر و کوچک تر خواهد بود که می‌توان آن را بدون تحمل ناراحتی برای مدت طولانی‌تری پوشید.
سربازان می‌توانند این لباس را با راحتی بیشتری تحمل کرده و در مواقع حملات ناگهانی،
آمادگی داشته باشند.
محققان بر این باورند که پوشاک
جدید در کمتر از 10 سال آینده آماده استفاده خواهد بود.
جزئیات این پوشاک در مجله Advanced
Materials منتشر
شده است.
منبع: ایسنا
منبع : عصر ایران
ارسال دیدگاه