فیبروم رحم از رشد عضلانی خوش خیم دیواره رحم است که ممکن است در دیواره رحم رشد کند یا به دیواره متصل شود.فیبروئیدهای رحمی بسته به محل قرارگیری آنها در رحم می تواند انواع مختلفی داشته باشد
فیبروم رحم یا تومورخوش خیم عضلهٔ صاف رحم، شایع‌ترین تومور لگنی در نزد زنان است که تقریباً در پنجاه درصد زنان و معمولاً در سنین باروری بین ۲۵ تا ۴۰ سالگی دیده می‌شود.
در این بیماری سلول‌های ماهیچه‌ای و دیگر بافت‌هایی که دیوارهٔ رحم را می‌سازند، غده‌های غیرسرطانی درون دیوارهٔ رحم و پیرامون آن می‌سازند. این بیماری می‌تواند باعث نازایی شود. خطر دچار شدن به این بیماری در زنانی که نسبت به قدشان افزایش وزن دارند، بالا و در زنانی که بچه دار شده‌اند، پایین است.
بسیاری از زنانی که دچار فیبروم رحم هستند هیچ علائمی از خود نشان نمی دهند و غالباً تا زمان انجام سونوگرافی یا معاینه پزشکی از وجود آنها بی اطلاع هستند.اما بسته به محل و اندازه فیبروم ها ،
انواع فیبروم‌های رحم
فیبروم‌ها بر اساس محل آنها در رحم تقسیم‌بندی می‌شوند. شایع‌ترین محل وجود آنها اینترامورال (داخل عضله رحم)، ساب سروزال (به صورت تودهٔ برجسته‌ای خارج رحم) و زیر مخاطی (داخل حفره رحم) هستند. نوع سوم یعنی زیر مخاطی که از همهٔ موارد نادرتر است با بیشترین تظاهرات بالینی از جمله منوراژی یا خونریزی شدید قاعدگی و نازایی همراه‌است.
انواغ فیبروم رحم
علائم خاصی فیبر رحم عبارت اند:
۱-خونریزی شدید در طول دوره ها و درد
۲-خونریزی در بین دوره ها
۳-تکرر ادرار به دلیل افزایش فشار بر مثانه
۴-یبوست ناشی از فشار به راست روده
۵-ناباروری یا عوارض بارداری
۶-درد به هنگام نزدیکی جنسی
۷-درد در پایین کمر
۸-مشکلاتی در تولید مثل، مانندنازایی، سقط جنین یا زایمان پیش
فیبروم رحم چیست ؟انواغ فیبروم رحم
بسته به محل فیبروم در رحم و اندازه آن ، فیبروم رحم می تواند روی باروری زن تأثیر منفی بگذارد یا منجر به مشکلاتی در دوران بارداری شود.بیشتر اوقات ، فیبروم رحم زیر مخاط ، آنهایی که در داخل حفره رحم رشد می کنند و فیبروم هایی که اندازه آنها کاملاً بزرگ است (قطر آنها بیش از 5 سانتی متر است)
فیبروم باعث ناباروری در زنان می شوند.این به دلیل این هست که:
۱-فیبروم های نزدیک به دهانه رحم می توانند ورودی اسپرم را مسدود کرده یا تعداد اسپرم هایی را که می توانند وارد رحم شوند کاهش دهند.
۲-فیبروم های بزرگی که نزدیک دهانه لوله رحمی ایجاد می شوند می توانند از ورود تخمک بارور شده به رحم جلوگیری کرده و از این طریق از کاشت جلوگیری می کنند.
۳-فیبروئیدهای زیر مخاطی که در آندومتر رشد می کنند می توانند مساحت کل موجود برای کاشت زایگو را کاهش دهند یا فضای داخل حفره رحم را کاهش دهند ، بنابراین در رشد طبیعی جنین تداخل ایجاد می کند.
۴-رشد چندگانه فیبروئید می تواند آندومتر را از جریان خون منظم محروم کند ، بنابراین مقدار استروژن دریافتی را کاهش می دهد.این امر می تواند منجر به سقط جنین در بارداری شود زیرا یکپارچگی ساختاری آندومتر را به خطر می اندازد و در نتیجه نمی تواند حالت ضخیم شده خود را برای حفظ بارداری حفظ کند.
نکته:بیشتر زنان مبتلا به فیبروز رحمی نازا نیستند و می‌توانند بچه دار شوند. برخی زنان مبتلا به فیبروز رحمی ممکن است نتوانند به‌طور طبیعی باردار شوند. اما با پیشرفت‌های که در درمان ناباروری رخ داده‌است، ممکن است برخی از این زنان باردار شوند.
راه خاصی برای پیشگیری از این بیماری وجود ندارد، اما اجتناب از مصرف هورمون‌های زنانه ممکن است رشد فیبروییدها را کمتر کند.
استروژن موجود در قرص‌های ضدبارداری با دوز کم چندان خطر مهمی ندارند، اما استروژن با دوز زیاد ممکن است باعث بزرگ شدن فیبروییدها شود. لذا اگر مصرف قرص ضد بارداری مضر بود، باید به فکر استفاده از سایر روش‌های جلوگیری از بارداری باشید.
کلام آخر:
اکثر زنان مبتلا به فیبروم رحم مشکلی در باردار شدن ندارند ، با این حال اگر در زمینه مشکلات باروری مواجه هستید بهتر است با یک پزشک مشورت کنید تا مشخص شود که آیا فیبروم باعث ایجاد این مشکل شده و یا عمل پیشنهادی خود را دنبال کنید.
ارسال دیدگاه