7 گیاهی که ناجی دنیا هستند
دانهها به عنوان غذای اصلی انسان شناخته میشوند و بسیاری از مردم در سطح جهان از برنج، گندم، ذرت و دانههای دیگر به صورت روزانه استفاده میکنند. در سالهای اخیر، پژوهشگران سراسر جهان به بررسی قدرت بیشتر گیاهان پرداختهاند و فهمیدهاند که راهحل برخی از بزرگترین مشکلات اجتماعی و زیست محیطی، از گرسنگی و فقر گرفته تا آلودگی و گرمایش جهانی، ممکن است در ژنهای این گیاهان نهفته باشد.
در اینجا، چند گیاه معرفی میشوند که پرورش هر یک از آنها میتواند به تحولات قابل توجهی در جهان منجر شود.
گندم با ماندگاری طولانی (گندم چند ساله)
دانهها به عنوان غذای اصلی انسان، بیشتر در سیاره ما از برنج، گندم و ذرت استفاده میشوند. اما این گیاهان دوره رشد کوتاهی دارند و پس از برداشت، باید مجددا کاشته شوند. برای کاشت مجدد این گیاهان، نیاز به آب، کود، آفت کشها و علف کشها است تا زمین کشت آنها راهاندازی شود و خاصیت زایندگی خود را حفظ کند. این عملیات باعث تنزل خاک میشود و در طول زمان منجر به فرسایش آن توسط آب و باد میگردد. به همین دلیل، بسیاری از پرورش دهندگان به دنبال رام کردن برخی از دانههایی هستند که در طبیعت یافت میشوند.
اهلی کردن، فرایندی است که در آن گروهی از جانوران یا گیاهان به زندگی زیر نظر و تحت حمایت انسانها خو میگیرند. به منظور حل این مشکل، محققان در موسسه زمین در سالینا، کانزاس، به پرورش نوعی گندم با ماندگاری طولانی به نام Kernza پرداختند. آنها باور دارند که تا چند سال دیگر، Kernza به عنوان جایگزینی برای گندمهای سالیانه مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
آزولا
آزولا یا سرخس آبی، یک گونه از آزیریان بومی مناطق معتدل و گرمسیری آمریکا، آسیا و استرالیا است. این گیاه شناور آزادی است و معمولا در آبهای راکد و آرام، نهرها، تالابها و شالیزارها از مناطق معتدل تا گرمسیری یافت میشود. با ریشههای نازکی که دارد، همانند فرشی روی سطح آب گسترش پیدا کرده است. آزولا سرخس آبزی شناور کوچکی است که به طور طبیعی در تالابهای سراسر جهان رشد میکند. هر چند سرخس آزولا تنها به اندازه یک پونز است، اما با این حال یکی از گونههایی است که به سرعت در سیاره ما رشد میکند و میتواند هر روز در آبهای کم عمق و گرم دو برابر شود.
در سالهای اخیر، آزولا به عنوان یک نوع کود آلی، یک منبع زیستی انرژی و به عنوان یک جایگزین پایدار برای ذرت و سویا به منظور استفاده در خوراک دام پرورش یافته است. همچنین، این گیاه برای تقویت مزارع برنج نیز به کار میرود.
جلبک
جلبکها به طور مشابهی با گیاهان آبی شناخته میشوند و هر جایی که اندکی خیس و مرطوب باشد، این گیاهان بیگل را میتوان یافت. جلبکها در اندازههای مختلف، از بسیار کوچک تا غولپیکر، وجود دارند و از سرعت رشد بالایی برخوردارند؛ مانند آزولا، جلبکها نیز در انواع مختلف خوراکی هستند و میتوانند در رژیم غذایی انسان به کار روند. بعضی از این گیاهان به عنوان کود آلی پرورش مییابند و برخی دیگر در تصفیه بیولوژیکی فاضلاب استفاده میشوند. اما قابلیتهای جلبک به عنوان یک منبع سوخت واقعاً جذاب است؛ زیرا میتوانند در آبهای کمعمق، حتی آب شور و زمینهایی که برای کشاورزی نامناسب هستند، رشد کنند.
جلبکها به سرعت رشد میکنند و در عرض یک هفته میتوان آنها را برداشت کرد؛ این میزان در مقایسه با محصولاتی که برداشت سالانه دارند، بسیار قابل توجه است. تخمین زده شده است که 15000 مایل مربع از تولید جلبک میتواند تمام نیازهای سوخت آمریکا را برطرف کند، که این میزان یک هفتم زمینهایی است که در حال حاضر در آنها ذرت کاشته شده است. برخی سوختهای جلبکی در حال حاضر به فروش میرسند و کارشناسان پیشبینی کردهاند که تا سال 2025، این تکنولوژی به پیشرفت چشمگیری خواهد رسید.
گل ناز
گل ناز، بر خلاف جلبکها و آزولا، به مناطق خشک علاقهمند است. این گیاه به طور طبیعی در ترکهای موجود در دو طرف صخرهها رشد میکند و هم در گرمای شدید و هم در سرمای سخت زنده میماند و نیاز کمی به آب و خاک دارد. این ویژگیها، گل ناز را برای پرورش بر روی پشت بام و دیوار مناسب میسازد. در حال حاضر نیز از این گیاه در معماری و زیباسازی طبیعی بناها استفاده میشود و میتواند بناهای مختلف را به یک اثر هنری فوقالعاده تبدیل کند. به علاوه، شاخهها و برگهای گل ناز شاداب و زیبایی دارند که دارای رنگهای ملایمی هستند.
چوب خیزران (بامبو)
گیاه بامبو، در میان سایر گیاهان، از سریعترین نرخ رشد برخوردار است و روزانه به طور چشمگیری رشد میکند. بامبو خوراکی است و همچنین میتوان از آن برای ساخت و ساز استفاده کرد؛ برای تولید فیبر، کاغذ و به عنوان جایگزین زیست تخریبپذیر برای پلاستیک مورد استفاده قرار میگیرد. البته، بسیاری از گیاهان دیگر نیز وجود دارند که میتوانند تمامی این هدفها را برآورده کنند، اما بامبو میتواند بارها و بارها برداشت شود و نیاز به کاشت مجدد ندارد. این ویژگی، بامبو را برای پروژههای احیای جنگل و درمان زمین که توسط اشکال متعارف جنگلداری و کشاورزی تخریب میشوند، مناسب میسازد.
سرخس براکن
بعضی از گیاهان، با شگفتی در شرایط و محیطهای سمی رشد میکنند. یکی از این گیاهان، سرخس براکن است که گونهای از علف هرز است. این گیاه توانایی عجیبی در رشد در خاکهای آلوده به فلزات سنگین مانند سرب، نیکل، کادمیوم، مس و آرسنیک دارد. دانشمندان از این گیاهان برای حذف فلزات سنگین از مناطق صنعتی آلوده استفاده میکنند؛ زیرا این گیاهان مواد سمی را به عنوان خاک جذب کرده و آنها را در بافت خود ذخیره میکنند. زمانی که این گیاهان بالغ میشوند، برداشت شده و در نهایت سوخته میشوند. خاکستر این گیاهان حاوی مقادیر زیادی از فلزات گرانبها است که پس از بازیافت، برای کاربردهای دیگر مورد استفاده قرار میگیرند.
شاه بلوط
این گیاه، مانند گندم چندساله، ظرفیت تبدیل شدن به یکی از منابع اصلی غذایی را دارد، که این امر میتواند بهبود کیفیت محیط زیست را به جای کاهش آن، به همراه داشته باشد. این گیاهها درختان عظیمی هستند که برای صدها سال زنده میمانند و بر خلاف بسیاری از محصولات دیگر، پروتئین نسبتا کمی دارند و سرشار از کربوهیدراتها هستند. ارزش غذایی آنها تقریبا معادل سیب زمینی است و با کالری بالا و پروتئین کم، به منبع ثابت و مناسب غذایی تبدیل میشوند.
درختان شاه بلوط در مناطق خشک
و خاکهای نابارور رشد میکنند .بنابراین، آنها پتانسیل آن را دارند که زمینهای کشاورزی حاشیه ای را به مناظر جنگلی بسیار مولد و زاینده تبدیل کنند.
ارسال دیدگاه