پرورش گیاه آنغوزه وخواص بینظیر گیاه آنغوزه

آنغوزه یک گیاه داروییست که برای مادران پس از زایمان مفید است و خواص آنتی بیوتیک دارد همچنین ناراحتی های تنفسی و یبوست را نیز رفع و درمان می کند.

آنغوزه چیست؟

قرن های زیادی است که آنغوزه کشت و برداشت می شود، بعضی از افراد عقیده دارند که این گیاه غذای خدایان باستان است و بعضی دیگر آن را مدفوع شیطان می دانند، آیا باید آن را بخوریم یا این که آن را دور بیاندازیم؟

همه این ها بستگی به نوع استفاده شما دارد، در هرحال مواردی مثل برگ های توری و گل های زیبای آن باعث می شود که در USDA این گیاه را پرورش بدهند، این گیاه در افغانستان و کشورهای شرقی به ایران رسیده است، بیشتر مصارف این گیاه دارویی و آشپزی است که به عنوان یک محرک مغز، ضد یبوست و مناسب برای سیستم تنفسی از آن استفاده می شود.

این گیاه به خودی خود در شنزارها و جزایر رویش می کند و کشت و زراعت آن به قرن 12 برمی گردد، این گیاه می تواند به طول 6 تا 10 متر رشد کند، برگ های آن شبیه سبزی جعفری است و تورمانند می باشد، گل این گیاه نیز شبیه خانواده سبزی جعفری می باشد.

روی شکوفه های زرد و سبز کمرنگ این گیاه چتر بزرگی قرار گرفته و میوه آن نیز بیضی شکل و صاف است، چند سال طول می کشد تا گل بدهد اما تک باره است، یعنی اینکه بعد از گل دادن می میرد، آنغوزه یک شیره گیاهی خشک شده است که از ریشه زنده و زیر زمین یا سطح بالای ریشه در نواع فرولا تراوش می کند که یک گیاه دائمی محسوب می شود .

طیف وسیعی از مصارف آنغوزه نشان می دهد که اغلب بوی نامطبوع و تند آن نوعی مشکل محسوب شده است، شاخ و برگ های آن را می توان مثل دیگر سبزی ها پخت و از طعم آن لذت برد، ریشه نشاسته ای آن را می توان در پخت حلیم یا فرنی استفاده کرد.

ظاهرا جوشاندن این گیاه بوی بد آن را از بین می برد و آن را لذیذ تر می کند، صمغ چسبنده آن به عنوان جایگزین سیر فروخته می شود، اگرچه مزه و بوی آن تندتر از سیر است و بسیاری از افراد آن را نمی پسندند، این گیاه به سس وستر نیز معروف است،هنوز هم در هند و افغانستان از گیاه در غذا برای طعم دهی و خواص آن برای سیستم گوارشی استفاده می شود.

کاشت انغوزه

ترکیبات آنغوزه

آنغوزه 40 تا 64% رزین دارد که رزین دارایasaresinotannols نوع A و B، فرولیک اسید، آبلی فرون و 4 ترکیب ناشناخته دیگر می شود. رزین تازه ، سفید خاکستری است اما بعد از خشک شدن به رنگ کهربایی پررنگ در می آید.انغوزه از 25% صمغ های درون زا و 17-10% اسانس شده است .

انواع انغوزه

دو نوع گیاه آنغوزه وجود دارد که یک نوع آن خوشبو و نوعی دیگر بد بو است که نوع بدبو در ایران پرورش می یابد و مصرف درمانی دارد.

انواع شیره آنغوزه

1- نوع اشکی یا دانه ای

اولین برداشت شیرابه بدون مقطع گیاهی ، نوع اشکی است. این نوع شیره مرغوبترین و نادرترین نوع آنغوزه است که ظاهری غالباً مسطح و بیضوی و اندازه فندق است و به صورت طبیعی از ساقه گیاه و به مقدار کم خارج می شود ونرم و بدون خاک و خاشاک است.

سریع در مجاورت هوا اکسیده و تیره می شود و به رنگ بنفش و سپس قرمز- قهوه ای در می آید و در صورت شکسته شدن مقطع آن سفید مایل به زرد یا گلی رنگ می شود .

2- نوع توده ای

وقتی که یقه گل را بعد از مراحل آماده سازی گیاه تیغ می زنند از محل زخم شیره ای به رنگ زرد قرمز، قهوه ای و خاکستری قهوه ای خارج می شود. این شیره سفت تر و ناخالص تر از نوع اشکی است و ممکن است در آن کاه و حتی قطعات ریشه و خرده های برگ یافت گردد و ارزش پایین تری نسبت به نوع اشکی دارد.

وحشتناک ترین تصادف پرادو در ایران!/ عکس - گوناگون

چگونه آنغوزه را پرورش دهیم؟

اگر مایلید که خودتان به تنهایی این گیاه را پرورش دهید، در وهله اول باید بذر آن را بخرید، که در بسیاری از شرایط مثل تغییر PH مقاوم است، اما به شرطی که آب کافی به آن برسد، آنغوزه به نور کافی نیاز دارد، بذر این گیاه در پاییز و اوایل بهار بهترین موقعیت برای کاشت را دارد

رویش ان در هوای سرد و مناطق مرطوب به بیشترین حالت خود می رسد، معمولا لایه ای از شن باید این گیاه را دربر بگیرد ، در هنگام جوانه زنی باید به اندازه کافی این گیاه را مرطوب نگه داشت، زمانی که به آن آب کافی نرسد، خواهید دید که چگونه افت می کند، این گیاهان معمولا تا یه جایی بعد از رشد خود کفا می شوند و نیاز به مراقبتشان کم می شود