پنجمین کنگره بین‌المللی عرس بیدل دهلوی در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و با حضور غلامعلی حدادعادل، اسماء مهجور (دختر عبدالعزیر؛ رئیس مکتب‌خانه بیدل در کابل) و بیدل‌شناسان به پایان رسید. در این مراسم، حدادعادل از استاد محمدرضا شفیعی‌کدکنی به‌عنوان نخستین پژوهشگری که این شاعر را به ایرانیان معرفی کرده یاد کرد و گفت: «در این میان هم فضل تقدم و هم تقدم فضل با اوست؛ چراکه با نوشتن «شاعر آینه‌ها» راهگشای این مسیر بود.»
غزل منتشرنشده‌ای از شفیعی‌کدکنی توسط هادی سعیدی‌کیاسری، دبیر کنگره و رئیس بنیاد بیدل خوانده شد که این‌گونه بود:
«پیام من به عرس بیدل این است/ که بیدل آسمانی در زمین است
سپهری بیکران در کهکشانی/که فرش آسمان یاسمین است
یکی رنگین‌کمان از حیرت و هوش/ که در هر شک او صدها یقین است
مسلمان هندویی با عطر بودا / که برتر از مقام کفر و دین است
نه ترک است و نه تاجیک و نه هندو / شگفتی بین که هم آن و هم این است
مقام بیدل است افزون‌تر از شعر/ که لفظش، رعشه جان را طنین است
بهشتی در یسار او توان یافت / بهشت دیگرش اندر یمین است
در آن فردوس گر سیبی شکافی / درون سیب، صدها حورعین است
چو برگی بویی از این باغ بینی / که عطر گل فروغش در جبین است
شنیدن اندر آنجا همچو دیدن / که دیدن با چشیدن‌ها قرین است
حضوری کاندر آنجا آفرینش/ فزون از حد ایام و سنین است
ستادن بر کران بیکران‌هاست / گذشتن از جهان ماء و طین است
در آن آمیزه حیرانی و هوش/ جهانی با عجایب‌ها عجین است
میان بیشه اندیشه لفظش/ همیشه بهر معنی در کمین است
کند شبگیر در آفاق معنی / که خود خیلی خیالش زیر زین است
غروری سربلند از اینکه عجزش / به کردار نگین، نقش جبین است
رسد او را اگر گوید: رسولم / که دست معجزش در آستین است
سلیمانی ملک شعر او را / به رنگ جاودان، نقش نگین است
اگر فهم بشر زین برتر آید / فراتر شاعر روی زمین است
مشو نومید کان‌سانی چنان را / جهان ما در این دم، چون چنین است؟
بزرگا شاعرا! تا پارسی هست / مکان تو به علیین مکین است
چو دانم پارسی را جاودانی / که در جنت، زبان اهل دین است
یقین دارم که یادت، جاودانی است / که جاویدی تو را حصنی حصین است
ستودم از پی نقدی چنانت / چنین مدحی سزای آفرین است.»
ارسال دیدگاه