طب فیزیکی و فرآیند توانبخشی اغلب به یک خصوصیت پزشکی گفته می شود که شرایط متفاوتی را درمان می کند. این شرایط عبارتند از: اختلالات/معلولیت هایی که بر روی مغز، نخاع، اعصاب، استخوان ها، مفصل ها، رباط ها، تاندون ها یا عضلات اثرگذار می باشند. با وجود شرایط متفاوتی که برای درمان وجود دارد، هنگام اقدام برای انجام درمان، ممکن است شرایط برای شما گیج کننده شود. در زیر، سوالات پرسیده شده متداول که می تواند به ایجاد یک ایده روشن درباره این تخصص پزشکی در حال رشد کمک کند، آورده شده است.
فیزیوتراپی چیست؟
فیزیوتراپی، که به آن داروی توانبخشی نیز گفته می شود، شاخه ای از پزشکی است که به تشخیص، جلوگیری و درمان هر نوع از معلولیت های مرتبط به مغز، اعصاب، استخوان ها و عضلات مرتبط می شود. فیزیوتراپی نگرشی کلی و با صورت های متنوع نسبت به مراقبت دارد (در زمینه تأثیرگذاری شرایط پزشکی یک بیمار بر روی هر بخش از زندگی، وضعیت آن شخص در کار، خانه و فعالیت های روزانه تمرکز می کند). فیزیوتراپی، درمان فیزیکی و درمان های ضد درد را با یکدیگر ترکیب کرده و به بیماران کمک می کند تا از عمل جراحی دوری کنند. هدف از انجام فیزیوتراپی، به حداکثر رساندن عملکردهای فیزیکی، کاهش یا از بین بردن درد به مقدار زیاد، رشد دادن استقلال و بهبود دادن کیفیت زندگی برای آن دسته از اشخاصی است که از معلولیت، درد مزمن و اختلالات فیزیکی رنج می برند.
طب فیزیکی و توانبخشی چیست؟
هدف از انجام طب فیزیکی و توانبخشی، که به آن داروی فیزیوتراپی یا توانبخشی نیز گفته می شود، بزرگ کردن و بازگردانی قابلیت کاربردی و کیفیت زندگی برای افراد با اختلالات فیزیکی یا معلولیت هایی که بر روی مغز، نخاع، اعصاب، استخوان ها، مفصل ها، رباط ها، عضلات و تاندون ها تأثیر گذاشته است، می باشد. یک متخصص فیزیکی که در این زمینه آموزش های کامل دیده است، با نام فیزیوتراپ شناخته می شود. بر خلاف دیگر خصوصیت های پزشکی که بر روی “درمان” پزشکی متمرکز می شوند، اهداف یک فیزیوتراپ به حداکثر رسانیدن استقلال بیماران در فعالیت های روزانه و بهبود کیفیت زندگی آن ها می باشد.
فیزیوتراپ ها در زمینه طراحی نقشه های درمانی جامع و بیمار- محور متخصص هستند و عضوی کامل از یک تیم مراقبتی می باشند. آن ها از درمان های جدید و درمان های زمانی آزمایش شده برای به حداکثر رساندن عملکرد و کیفیت زندگی برای بیماران خود (که می توانند محدوده سنی از نوزادی تا افراد هشتاد ساله را داشته باشند)، استفاده می کنند.
فیزیوتراپی آموزشی و پرورشی چیست؟
پزشکان طب فیزیکی و توانبخشی به دکترهایی گفته می شوند که در درمان های مخصوص فیزیکی و توانبخشی متخصص هستند. علاوه بر مدرک پزشکی دانشگاهی، بسیاری از آن ها دارای گواهینامه های فوق تخصص نیز می باشند. این گواهینامه ها می تواند در حوزه های کاری زیر باشد:
- داروها برای آسیب دیدگی مغز
- داروهای آسایشگاهی و تسکینی
- داروهای عصبی عضلانی
- داروهای ضد درد
- داروهای توانبخشی برای اطفال
- داروها برای آسیب دیدگی نخاع
- داروهای ورزشی
برای تبدیل شدن به یک پزشک طب فیزیکی و توانبخشی، موارد زیر باید رعایت گردد:
- یک مدرک پزشکی دانشگاهی چهار ساله
- یک دوره فوق دکترا به مدت چهار سال در زمینه رزیدنتی طب فیزیکی و توانبخشی
- یک سال مهارت کلینیکی بنیادی
- سه سال تمرین در تخصص خود
پزشکان طب فیزیکی و توانبخشی که به دنبال گرفتن فوق تخصص هستند، تلاش می کنند تا یک کمک هزینه تحصیلی برای آن تخصص موردنظر نیز بگیرند. آن ها باید در امتحان شفاهی و کتبی شرکت کنند تا بتوانند به یک پزشک طب فیزیکی و توانبخشی تایید شده توسط هیئت مدیره سازمان طب فیزیکی و توانبخشی، تبدیل شوند.
متخصصان طب فیزیکی و توانبخشی در چه محلی تمرین می کنند؟
پزشکان طب فیزیکی و توانبخشی در محیط های کلینیکی متنوعی از جمله کلینیک های سرپایی و مراکز بستری بیمار، تمرین می کنند. آن ها محدوده دانش بسیار وسیعی دارند. این محدوده دانشی شامل موارد عضلانی اسکلتی (استخوان ها، عضلات)، عصب شناسی (عصب ها، سیستم اعصاب) و روماتولوژی (مفصل ها، عضلات، رباط ها) می باشد. برخی پزشکان طب فیزیکی و توانبخشی آموزش های تکمیلی را در زمینه داروهای ورزشی، اطفال، آسیب های مغزی و داروهای ضد درد می گذرانند.
رایج ترین شرایط پزشکی درمان شده توسط یک متخصص فیزیوتراپ چیست؟
فیزیوتراپ ها در افراد زیاد، با اختلالات متنوع بیماری را تشخیص می دهند و درمان می کنند. این اختلالات عبارتند از:
- کمر درد (اکثر بیماران باید طی مدت ۶ جلسه از شروع درمان بهبود پیدا کنند)
- گردن درد (فیزیوتراپی یکی از بهترین روش‌ها برای درمان درد گردن مزمن ناشی از آسیب به دیسک گردن است)
- سکته مغزی
- آسیب های مغزی
- اختلالات عصبی عضلانی
- آسیب دیدگی های ورزشی
- آسیب دیدگی های نخاعی
- آرتروز
- تونل کارپال
- دیسک کمر
- دیسک گردن
- عصب اذیت شده در کمر یا گردن
- سیاتیک
- فیبرومیالژی (یک سندرم درد اسکلتی- عضلانی مزمن می باشد).
- آسیب دیدگی های کاری
- قطع عضو
- بیماری پارکینسون
- سفت شدگی بافت های بدنی
- سندروم Guillain-Barre
- توانبخشی برای سرطان
- اختلالات کف لگن
فیزیوتراپ ها چه فرآیندهایی را انجام می دهند؟
فیزیوتراپ ها فرآیندهای غیرجراحی را انجام می دهند. این فرآیندها عبارتند از:
- الکترومیوگرافی (EMG): فرو کردن سوزن های الکترودی مناسب به درون عضلات برای بررسی عملکرد عضلات و اعصاب. این عمل به فیزیوتراپ ها برای تشخیص این مورد که ضعف ایجاد شده ناشی از اختلال عملکردی عضلات یا اعصاب می باشد، کمک می کند.
- مطالعات هدایت های عصبی (NCS): استفاده از الکترودها برای مشخص کردن محل یک آسیب دیدگی عصبی.
- تزریقات مفصلی خارجی: تزریق کردن بافت های استخوان و نرم برای کمک به تشخیص و درمان اختلالات.
- تزریقات در نقاط حساس: این فرآیند به استفاده از لیدوکائین یا سوزن زنی خشک بر روی نقاط حساس برای آرام کردن درد در بافت های نرم گفته می شود.
- استفاده از اشعه های فراصوتی عضلانی اسکلتی: در این روش از تصویربرداری های داخلی از طریق اشعه های فراصوتی برای بررسی ناهنجاری های بافت های نرم و هدایت تزریقات استفاده می شود.
- مدیریت انقباضی: در این روش از عوامل ضد اسپاسمی و مصرفی از طریق دهان برای درمان اسپاسم های پس از آسیب دیدگی (آسیب دیدگی های ناشی از سکته مغزی، فلج مغزی و غیره) برای کمک به کاهش درد، استفاده می شود.
- فیزیوتراپ ها ممکن است درمان هایی از قبیل عملیات تشخیص در نخاع از طریق تصویربرداری و تزریقات، تزریقات اِپیدورال، فرسایش رادیو فرکانسی، و دیگر فرآیندها مانند طب سوزنی و درمان های سلول های بنیادی، را فراهم کنند.
- درمان های پزشکی مکمل و جایگزین، از جمله طب سوزنی، یوگا و ماساژ نیز وجود دارد.
پزشکان طب فیزیکی و توانبخشی با دیگر ارائه دهندگان خدمات پزشکی از جمله جراحان ارتوپدی، جراحان مغز و اعصاب، ارائه دهندگان برای مراقبت های اولیه، روانشناسان فیزیکی، افراد با شغل روانشناسی و روانشناسان گفتاری برای کمک به بازگشت شما به بهترین حالت زندگی، همکاری می کنند.
چرا باید یک پزشک طب فیزیکی و توانبخشی را ملاقات کنم؟
فیزیوتراپ های سرپایی، مدیریت شرایط غیرجراحی یا غیرفرآیندی را به عهده دارند. این شرایط عبارتند از: آسیب دیدگی های ارتوپدی/عضلانی اسکلتی (که شامل کشیدگی/پارگی/رگ به رگ شدن می باشد)، کبودی ها و تاندونیت های مرتبط به شانه، آرنج، مچ/دست، باسن، زانو و پاها یا مچ پا. دیگر وضعیت های رایج درمان شده عبارتند از: آرتروز، آسیب دیدگی ها در اثر استفاده بیش از حد اندام، کمردرد یا گردن درد و اختلالات عصبی (که شامل تونل کارپال یا تارسال می باشد).
تفاوت فیزیوتراپ ها با روانشناسان فیزیکی چیست؟
فیزیوتراپ ها پزشکانی هستند که به دانشکده پزشکی رفته اند و آموزش هایی را در حوزه تخصصی طب فیزیکی و توانبخشی گذرانده اند. فیزیوتراپ ها بیماری را تشخیص می دهند، پروتکل های درمانی طراحی می کنند و می توانند دارو تجویز کنند. فیزیوتراپ ها برنامه های ورزشی را برای بیماران نیازمند طراحی می کنند و رژیم های درمانی را که توسط روانشناسان استفاده می شود را می توانند تجویز کنند. یک روانشناس فیزیکی، پزشک نیست و نمی تواند دارو تجویز کند اما برنامه های ورزشی که با هدف بهبود بخشیدن به علائم و عملکرد به وجود آمده اند، را می تواند مدیریت و نظارت کند. یک روانشناس فیزیکی پروتکل های درمانی را که توسط فیزیوتراپ ها و دیگر متخصصان فیزیکی تجویز شده اند، را مورد استفاده قرار می دهد.
ارسال دیدگاه