این شعر حکایتی از با دوم کتاب بوستان است. سعدی در آن درباره حضرت علی سخن گفته است.
بزارید وقتی زنی پیش شوی/که دیگر مخر نان ز بقال کوی
به بازار گندم فروشان گرای/که این جو فروشیست گندم نمای
نه از مشتری کز زحام مگس/به یک هفته رویش ندیده‌ست کس
به دلداری آن مرد صاحب نیاز/به زن گفت کای روشنایی، بساز
به امید ما کلبه اینجا گرفت/نه مردی بود نفع از او وا گرفت
ره نیکمردان آزاده گیر/چو استاده‌ای دست افتاده گیر
ببخشای کآنان که مرد حقند/خریدار دکان بی رونقند
جوانمرد اگر راست خواهی ولیست/کرم پیشهٔ شاه مردان علیست
ارسال دیدگاه