نتایج مطالعات مختلف، مقالات پژوهشی و یافتههای تربیتی نشان میدهد که تکنولوژی ما را مضطربتر میکند.
مطالعهی جدیدی روی بیش از یک میلیون دانش آموز دبیرستانی در آمریکا که در ژورنال Emotion منتشر شد، نشان میدهد نوجوانانی که زمان بیشتری را در مقابل صفحات نمایش میگذرانند و زمان کمتری را صرف فعالیتهای دیگری نظیر روابط اجتماعی مستقیم، ورزش یا تکالیف خود میکنند، از لحاظ روانشناختی دارای وضعیت بدتری هستند. علاوه بر این، مطالعه نشان داد که وقتی فعالیت کودکان به فعالیتهای مبتنی بر صفحهی نمایش تغییر میکند، میزان خوشحالی آنها کمتر میشود و این نشاندهندهی نوعی رابطهی علت معلولی است.
نقش تکنولوژی در زندگی امروزه حیاتی است؛ اما با این حال فناوری موجب افزایش اضطراب ما میشود؛ پرسش این است که دقیقا چطور؟ در این باره دکتر الن هندریکسن از دانشگاه بوستون توضیح داده است که در ادامه به آن میپردازیم.
پنج ارتباط بین تکنولوژی و افزایش اضطراب
- تکنولوژی موجب جداسازی انسان میشود
- تکنولوژی موجب کنارهگیری میشود
- ارتباط مبتنی بر صفحهی نمایش با ارتباط رودررو متفاوت است
- مورد قضاوت قرار گرفتن در رسانههای اجتماعی
- مقایسه کردن و ناامید شدن
بیایید هر کدام از این موارد را بیشتر بررسی کنیم.
دلیل اول: تکنولوژی موجب انزوا یا ایزوله شدن انسان میشود
تکنولوژی ما را از عدم قطعیتهای کوچک جدا میکند؛ ولی نسبت به تردیدهای بزرگتر آسیب پذیرتر میکند. این تردید ریشهی اظطراب است: چه چیزی قرار است اتفاق بیفتد؟ آنها در مورد من چه فکری میکنند؟ اگر این اتفاق بد بیفتد، چه خواهد شد؟
تکنولوژی این تردیدها را از ما دور میکند. با گوشیهای هوشمند می توانیم دنیای خودمان را کنترل کنیم. ما میتوانیم از نقشههای گوگل استفاده کنیم، فعالیتهای خود، محصولات یا مقصدها را بررسی کنیم، زودتر از زمان به منوها نگاه کنیم و ببینیم که چه کسی دقیقا در لیست دعوت مهمان است. خلاصه این که ما زمان کمتر و فعالیتهای کمتری را صرف موقعیتیابی در یک دنیای نامطمئن میکنیم. شاید تصور کنید دور ریختن تردیدها موجب اضطراب کمتر ما خواهد شد. اما در واقع تکنولوژی با دادن این قطعیتهای کوچک، فرصت تجربه کردن موقعیتهای شک و تردید را از ما گرفته است.
مقالههای مرتبط:
در همین حال دنیا از نظر مسائلی همچون یافتن شغل و یافتن همسر نامطمئنتر شده است. در دنیای اقتصادی کنونی شغل مطمئن دیگر وجود خارجی ندارد و موقعیتهای بیشماری که در سرویسهای خدمات همسریابی آنلاین وجود دارد ما را در مورد این که آیا واقعا می توانیم فرد مکمل خود را پیدا کنیم یا نه تحت اضطراب قرار داده است. بنابراین نداشتن تجربه در برخورد با عدم اطمینانهای کوچک و مواجهه با عدم قطعیتهای بزرگ موجب احساس اضطراب شده است.
علت دوم: تکنولوژی امکان دوری از مردم را فراهم میکند
فناوری، زندگی ما را سادهتر و راحتتر میکند؛ اما روی دیگر این سکه این است که تکنولوژی به ما امکان اجتناب از مردم را نیز میدهد. آگهی جالبی برای خدمات تحویل غذا در مترو (در آمریکا) وجود دارد: تامین رضایت شما برای عدم هیچگونه تماس انسانی. (یعنی بدون هیچ برخوردی با انسان این غذا به شما تحویل میشود).
البته همهی ما لحظاتی را داریم که در آنها از آدمها متنفریم؛ بسیاری از این موقعیتها توجیه دارد؛ اما زمانی که اجتناب از مردم، حالت پیشفرض ما باشد، تجربیات زیادی را از دست میدهیم.
ما اطلاعات زیادی در مورد آنچه ممکن است اتفاق بیفتد، نداریم. بنابراین به ناچار تصور میکنیم همه چیز بدتر از آنچه واقعا هست، خواهد بود. همچنین زمانی که از مردم دوری میکنیم، اعتماد به نفس ما پایین میآید. ما مطمئن نیستیم که از پس کارها بربیاییم، مطمئن نیستیم که توانایی داشته باشیم و بنابراین این موجب دوری گزیدن بیشتر ما خواهد شد. اما این فقط اجتناب از مردم نیست، این اجتناب از احساسات ناراحتکنندهای است که در اثر تعامل با دیگران پیش میآید: خجالت، اضطراب و خودآگاهی. عمل کردن همچون یک روح (شبح) نتیجهای از رفتار نامناسب و اجتناب از درگیر شدن است.
آگهی خدمات تحویل غذا در مترو (در آمریکا)، تامین رضایت شما برای عدم هیچگونه تماس انسانی!
علت سوم: ارتباط مبتنی بر صفحهی نمایش واقعا با ارتباط رو در رو فرق دارد
کارشناسان با معرفی پست الکترونیک در اوایل ۱۹۹۰ پیش بینی کرده بودند که از طریق صرفهجویی زمان با استفاده از این تکنولوژی جدید، ما میتوانیم وقت زیادی را برای گذراندن در سواحل و تفریح کردن پیدا کنیم. اما آنچه واقعا در عمل اتفاق افتاد این بود که تمام روشهای ارتباط برقرار کردن از طریق صفحهی نمایش (ایمیل، نوشتن و ارسال از طریق رسانههای اجتماعی) در واقع برای ما زمان میخرد.
منظور این است: ارتباط روی صفحهی نمایش به ما امکان نوشتن و ویرایش کردن و کامل کردن متن را میدهد؛ در حالیکه ارتباط رودررو (یا حتی برقراری تماس تلفنی) در زمان واقعی اتفاق میافتد. وقتی ما عادت کردهایم زمانی بگیریم برای اینکه فکر کنیم چه چیزی میخواهیم بگوییم، انجام این کار بهصورت رودررو سختتر خواهد شد و البته چون تجربهی کمی در این زمینه خواهیم داشت، دچار حالت نامطمئنی و اضطراب خواهیم شد.
علت چهارم: مورد قضاوت قرار گرفتن در رسانههای اجتماعی
بدون توجه به اینکه کدام پلتفرم باشد، لایکها و دنبالکنندهها شمارش میشوند و هر کس میتواند کامنتها را ببیند. ستایش یا سرزنش عمومی در برابر چشم هر کسی اتفاق میافتد و برای نوجوانان و افراد جوان که هویتشان در حال شکل گیری است، مدیریت رسانهی اجتماعی همچون یک بحران اجتماعی است. اضطراب اجتماعی ترس از نشان داده شدن و یا قضاوت شدن به عنوان فردی دارای کمبود است. توانایی مدیریت و کنترل آنچه روی صفحات اجتماعی نمایش داده میشود، موجب کاهش اضطراب در کوتاه مدت میشود. اما در طولانیمدت تمام این مدیریت احساسات که در فیلتر کردن و برنامهریزی کردن خود به کار بردهایم باعث میشود که بیش از آنچه یک انسان حقیقی باشیم، یک برند تجاری شویم. نتیجه اینکه، فاصلهی بین آنچه ما در مورد وجود خودمان برای آن برنامهریزی کردهایم و آنچه واقعا هستیم زیاد میشود و ما از ترس آشکار شدن اضطراب میگیریم.
علت پنجم: مقایسه و ناامیدی
همهی ما میدانیم که رسانههای اجتماعی نقش برجستهای در زندگی ما دارند و هیچ کس نمیتواند از پرداخت صورت حساب یا دادن پاسخ به نامهی مافوق خود از طریق این تکنولوژیها، چشم پوشی کند. اما این تکنولوژی جنبهی دیگری هم دارد. ما میدانیم که نمایش گستردهی تصاویر تعطیلات در مکانهای جذاب و خانوادههای کامل، نمایشی است که بهدقت در مورد آن انتخاب میشود. اما در عمل ما نمیتوانیم خود را با آنها مقایسه نکنیم؛ مقایسهای که در نهایت به ما احساس کمبود خواهد داد و این نارضایتی دوباره ما را به سمت اضطراب میبرد.
در کل بنا به گفتهی مشهوری میتوان گفت تکنولوژی علت و راه حل فعلی تمامی مشکلات زندگی ما است. رسانههای اجتماعی ما را گرد هم میآورند؛ اما در همان زمان میتوانند موجب شوند که از درون از هم جدا شویم. تکنولوژی موجب میشود زندگی ما راحتتر، مشخصتر و سرگرمکنندهتر شود؛ اما از طرف دیگر ما فرصت یادگیری نحوهی مقابله با سختیها، تردیدها و ناراحتیها را از دست میدهیم.
راه حل چیست:
برنامههایی برای مبارزه با اضطراب اجتماعی بهصورت آنلاین در دسترس هستند و بهگفتهی پژوهشگران موثر هستند. مردم مایل به رابطهی رو در رو هستند؛ لازم نیست گوشی تلفن خود را دور بیندازید؛ بلکه فرصتی برای ارتباط رو در رو بهوجود آورید. علاوه بر این با استفاده از امکانات خوبی که تکنولوژی فراهم کرده است اطمینان حاصل کنید که هنوز دارای ارتباط واقعی با همنوعان خود هم هستید.
منبع : زومیت
ارسال دیدگاه