کوسه گرینلند جاندار گوشتخوار بزرگی است که می تواند تا 16 فوت (حدود 5 متر) رشد کند اما تاکنون چندان مورد مطالعه قرار نگرفته و حیات آن در آب های سرد شمالی تا حد زیادی مرموز باقی مانده است.
عصرایران؛
محمد مهدی حیدرپور – کوسه ها می توانند در دریاهای قطب شمال
حداقل 272 سال عمر کنند و دانشمندان به تازگی موفق به صید کوسه ای شده اند که ممکن
است 512 سال زندگی کرده باشد. بنابر مطالعه ای که در نشریه ساینس منتشر شده، کوسه
های گرینلند می توانند بیش از هر موجود مهره‌دار شناخته شده دیگری زندگی کند.
تاکنون، رکورد طولانی‌ترین عمر در میان مهره‌داران به نهنگ سرکمانی با 211 سال
تعلق داشته است.
به گزارش “گروه علم و
فناوری” عصرایران، کوسه گرینلند جاندار گوشتخوار بزرگی است که می تواند تا 16
فوت (حدود 5 متر) رشد کند اما تاکنون چندان مورد مطالعه قرار نگرفته و حیات آن در
آب های سرد شمالی تا حد زیادی مرموز باقی مانده است. به گفته ژوبیوس نیلسن از
دانشگاه کپنهاگ دانمارک، نشانه هایی وجود دارند که به رشد بسیار آرام کوسه های
گرینلند – شاید یک سانتیمتر در سال – اشاره دارند. در نتیجه می توان نتیجه گیری
کرد که این کوسه های عظیم ممکن است باستانی باشند.
نیلسن و برخی از همکارانش بین
سال های 2010 تا 2013 تعداد 28 کوسه گرینلند ماده که توسط کشتی های پژوهشی گرفته
شده بودند را با استفاده از تکنیک های تعیین سن رادیوکربنی مورد بررسی قرار دادند.
اندکی عدم قطعیت درباره ارزیابی سن این حیوانات وجود دارد اما به گفته نیلسن پیرترین
کوسه ای که آنها یافته اند حدود 390 سال سن داشته است. این کوسه با 95 درصد قطعیت
بین 272 تا 512 سال عمر کرده بود. پژوهشگران معتقدند این کوسه ها در 150 سالگی به
بلوغ جنسی می رسند. حتی با در نظر گرفتن کمترین سن ارزیابی شده یعنی 272 سال، طول
عمر این کوسه گرینلند همچنان نسبت به دیگر مهره‌داران بسیار بیشتر است.
رقیب اصلی کوسه گرینلند در
زمینه طول عمر کوآهاگ (Quahog) اقیانوسی است. این صدف ها دارای حلقه های رشد سالانه روی پوسته
خود هستند و دانشمندان دریافته اند آنها می توانند تا 507 سال عمر کنند.
کوسه گرینلند، نهنگ سرکمانی و کوآهاگ های اقیانوسی عمر طولانی خود را در آب
های سرد شمالی سپری می کنند و از این رو ممکن است دمای پایین آب رابطه ای با طول
عمر بالای آنها داشته باشد. احتمالا ترفندهایی فیزیولوژیکی در عمر طولانی این
موجودات نقش دارند که انسان از آنها بی بهره است. اما اگر این موارد کشف شوند ممکن
است امکان سازگار کردن آنها برای استفاده در انسان ها نیز وجود داشته باشد.
منبع : عصر ایران
ارسال دیدگاه