استارتاپ گرایند، رویدادی غیرانتفاعی و اجتماعی است که در شهرهای بزرگ دنیا با هدف آموزش، شبکهسازی و کسب تجربه از افراد باسابقه در صنعت استارتاپ برگزار میشود. این رویداد در شهرهای بزرگ ایران از جمله تهران، تبریز، شیراز و اصفهان نیز برگزار میشود. در سال گذشته، تعدادی از رویدادهای شهرهای بزرگ ایران لغو شده است؛ اما اصفهان، بهعنوان یکی از فعالترین شهرهای اکوسیستم استارتاپی کشور، هنوز تلاش میکند که این رویداد را با کیفیت هرچه بیشتر برگزار کند. وبسایت زومیت نیز بهعنوان حامی رسانهای رویدادهای مرتبط با کسب و کار، در این رویداد حضور داشت و علاوه بر پخش زندهی آن، گزارشی از روند برگزاری شانزدهمین استارتاپ گرایند اصفهان تهیه کرده است.
شانزدهمین رویداد استارتاپ گرایند اصفهان، با حضور فریدون کورنگی، کارآفرین و ارزشآفرین باسابقهی ایرانی و مؤسس شتابدهندهی مپس برگزار شد. فریدون کورنگی متولد اصفهان است و پس از سالها کار و تحصیل در ایالات متحدهی آمریکا به ایران بازگشته است. کورنگی سالهای ابتدایی تحصیل را در ایران گذراند و سپس به سفارش پدر و برای دوری از درگیریهای سیاسی، به اجبار به آمریکا مهاجرت کرد. او در میان سخنانش به این نکته اشاره میکند که مهاجرتش به آمریکا، از روی تمایل نبوده و به بیان دیگر، دست سرنوشت او را در مسیر فعالیت در فضای کسب و کار آمریکا قرار داده است.
کورنگی پس از مهاجرت به آمریکا، مانند بسیاری دیگر از مهاجران، در کنار تحصیل، به کار نیز مشغول شد. او پس از اتمام دوران دبیرستان، در رشتهی اقتصاد وارد دانشگاه تمپل شد و مدرک کارشناسی خود را از این دانشگاه دریافت کرد. او مدرک کارشناسی ارشد خود را نیز در رشتهی مدیریت دریافت کرد و پس از چند سال حضور در فضای کسب و کار، به پیشنهاد یکی از دوستانش، مسئولیت مدیریت عاملی یک شرکت فعال در زمینهی سختافزار را بر عهده گرفت.
فریدون کورنگی، مدیر عاملی این شرکت را بهعنوان نقطهی عطفی در زندگی خود میشناسد که باعث پیوند خوردن تحصیلات آکادمیک مدیریتی او با دنیای فناوری بوده است. شرکتی که او در سمت مدیر عامل در آن فعالیت میکرد، پس از ۳ سال به رشد مناسبی رسید و توسط یک شرکت بزرگتر خریداری شد. کورنگی در ادامهی فعالیتهای خود ۶ استارتاپ دیگر هم تأسیس کرده است که اکثر آنها در زمینهی سختافزار و سیستمهای مخابراتی فعالیت میکردند. او دلیل این انتخاب مسیر را علاقهی شخصی و همچنین بازار تشنهی آن سالهای سختافزار مینامد.
از ۷ استارتاپی که این ارزشآفرین ایرانی در آمریکا تأسیس کرده است، ۳ استارتاپ با شکست مواجه شدهاند. فریدون کورنگی در صحبتهای خود، از این ۳ استارتاپ بهعنوان نکاتی مثبت در مسیر کاری خود یاد میکند و آنها را پلههایی برای موفقیت دیگر شرکتهای خود میداند.
فریدون کورنگی در پاسخ به این سؤال که نکتهی جذاب زندگی و فعالیت در محیط کسب و کار آمریکا را چه میداند، چند فاکتور مهم را نام برد. او شفافیت، قضاوت نکردن در محیط کار و سختکوشی را از نشانههای بارز فضای تجارت در آمریکا میداند. در سالهایی که او در آمریکا زندگی و فعالیت میکرد، این نکات شاخص را بهخوبی مشاهده و لمس کرده است. کورنگی در جایی از صحبتهای خود برای روشن کردن معنای شفافیت و صداقت در محیط کار، اینگونه توضیح میدهد:
در فضای کاری خارج از ایران، تا زمانی که به حریم خصوصی دیگران تجاوز نکنید، کسی شما را قضاوت نمیکند. صداقت و شفافیت، اصول اولیهی کار در این محیطها هستند. در زمانهایی که شرکتها با مشکلات مالی روبرو باشند، بهراحتی آن را با کارمندان در میان میگذارند و کارمندان نیز بدون ترس و دلهرهی بیهوده، شرایط را درک و برای پیشرفت شرکت تلاش میکنند.
کار کردن زیاد در ایالات متحدهی آمریکا یک اصل ثابت شده است. شما بهراحتی مهندسانی را میبینید که در هفته، ۶۰ تا ۷۰ ساعت کار میکنند تا بتوانند وظایف خود را سر موعد تحویل دهند.
فریدون کورنگی پس از سالها کار و فعالیت در فضای استارتاپی آمریکا، به دلایل شخصی به ایران بازگشته و به سفارش پدر، در ایران ماندگار شده است. کورنگی معتقد است در سالهای حضور در آمریکا، با وجود همکاری با ایرانیان حاضر در این کشور، نتوانسته خدمت خاصی به کشور زادگاهش داشته باشد. او پس از بازگشت به ایران، به همراه جمعی از دوستان قدیمی خود، شتابدهندهی مپس را تأسیس کرد. مؤسس شتابدهندهی مپس، شروع روند شکلگیری این مؤسسه را از یک سؤال میداند:
با تعدادی از دوستان، به این سؤال فکر کردیم که چرا متخصصان ایرانی در داخل کشور قادر به شکوفایی استعدادهای خود نبوده و اختراع خاصی معرفی نمیکنند و همین متخصصین پس از مهاجرت و چند سال فعالیت تحقیقی، اختراعهای متعدد خود را برای کشور مقصد تولید میکنند. سؤال اصلی این بود که چگونه شرایطی فراهم کنیم که این متخصصان استعدادهای خود را در کشور زادگاهشان شکوفا کنند.
شتابدهندهی مپس را میتوان جزو اولین سازمانهای از این نوع در ایران نامید. کورنگی در تعریف داستان شکلگیری این مؤسسه میگوید که اصطلاح و تعریف شتابدهندگی در سال ۹۲ که آنها اقدام به تأسیس مپس کردند، هنوز شناخته نشده بود و این مرکز با عنوان مرکز پشتیبان شروع به کار کرد. تیم مدیریتی مپس تمامی اصول و قواعدی را که در ۶ ماه تحقیق در مورد شرکتهای موفق خارجی آموختند، در این شتابدهنده به کار گرفتهاند تا بتوانند شرایطی ایدهآل برای تیمهای استارتاپی آماده کنند.
کورنگی تنها تفاوت مپس را با شتابدهندههای اصیل خارجی، قوانین ساعات کاری میداند. تیمهای حاضر در مپس در ۱۸ ماه نخست تنها یک هفته تعطیلی نوروز دارند و موظف به فعالیت هفتگی بالا و شرکت اجباری در کلاسهای آموزشی هستند. کورنگی دلیل این قوانین سختگیرانه را نبود فرهنگسازی کافی در ارتباط با سختکوشی میداند. او به این نکته اشاره میکند که مهندسان آمریکایی بهراحتی در هفته ۶۰ تا ۷۰ ساعت کار میکنند و وظایف خود را به موقع تحویل میدهند. این در حالی است که این حجم از فعالیت هفتگی هنوز در ایران فراگیر نشده است و نمیتوان قوانینی بر پایهی اتمام وظایف در شرکتها اجرا کرد.
از امکاناتی که این شتابدهنده در اختیار تیمهای استارتاپی قرار میدهد، میتوان به فضای کار، تزریق سرمایه، استفاده از تجربیات مربیان باسابقه همچون مؤسس همین شتابدهنده و دیگر مربیان بینالمللی، کلاسهای آموزشی مدیریت و کارآفرینی و برگزاری جلسات جذب سرمایه اشاره کرد. مپس در قبال خدماتی که ارائه میدهد، ۶۰ درصد از سهام شرکت آیندهی استارتاپ را دریافت میکند. اگرچه این درصد نسبت به دیگر شتابدهندهها بسیار زیاد است؛ اما پس از جذب سرمایهی اولیه، درصد مالکیت مؤسسان تغییری نمیکند و مپس از ۶۰ درصد سهم خود، به سرمایهگذار سهام اهدا میکند.
مؤسس مپس در پاسخ به این سؤال که ظهور شتابدهندههای متعدد در ایران را چگونه ارزیابی میکند، گفت:
این سؤال را از دو منظر شخصی و کارشناسی بررسی میکنم. از نظر کارشناسی، ظهور شرکتهای شتابدهندهی متعدد که با هدف پشتیبانی از استارتاپها تأسیس میشوند را نشانهی خوبی از پیشرفت این اکوسیستم در ایران میدانم. اما از نظر شخصی، معتقد هستم اگر شتابدهندهها تنها تلاش کنند که جوانان را با موجی روبرو کرده و از آنها بخواهند تنها به دلیل وجود موج استارتاپی به این فضا وارد شوند، خیانت بزرگی به آنها کردهاند.
کورنگی در ادامهی صحبتهایش، نقدهایی جدی به فضای استارتاپی و قواعد و قوانین کاری نیز میکند. اصلیترین نقدی که او به فضای استارتاپی ایران میکند، نپذیرفتن شکست در میان جوانان، خانوادهها و مدیران است. او معتقد است فضای ایران هنوز سنتی است و نمیتواند شکست را بهعنوان پلی به سمت موفقیت قبول کند. از دیگر نقاطی که کورنگی بهعنوان ضعف در فضای کاری ایران از آن یاد میکند، عجله برای رسیدن به موفقیت است. او برای تأیید صحبتهای خود به این نکته اشاره میکند که هیچ شرکت موفقی در سیلیکون ولی، در زمانی کمتر از ۷ یا ۸ سال، به موفقیت بزرگ نرسیده و این در حالی است که ما در ایران انتظار داریم یک استارتاپ بهسرعت و در سالهای اولیه به موفقیت برسد.
از دیگر انتقاداتی که کورنگی به فضای کسب و کار در ایران دارد، روندهای دست و پاگیر قانونی برای ثبت شرکت، استخدام نیرو و پرداخت حقوق است. او به این نکته اشاره میکند که در کشورهای خارجی این روندها بهسرعت انجام میشود و برای پیشرفت شرکتها، بهترین تسهیلات و بهآسانی به آنها تعلق میگیرد. این در حالی است که کارآفرینان ایرانی در روند ثبت شرکت و استخدام نیرو، با قوانینی زائد روبرو میشوند که سرعت رشد آنها را کم میکنند و سوددهی را نیز به مقدار زیادی کاهش میدهند.
میهمان شانزدهمین رویداد استارتاپ گرایند اصفهان، در تحلیل رشد سریع ظهور استارتاپها در ایران میگوید: «ظهور استارتاپهایی که عموما کپی یا کلونی از استارتاپهای موفق خارجی هستند، قدم اولیه برای شکلگیری یک اکوسیستم ناب است. اگرچه استارتاپهای بهظاهر موفق داخلی در حال حاضر تنها درآمدزایی داشته و تولید ثروت نمیکنند، اما این روند امیدوارکننده است و با حمایت از تیمهای جوان، میتوان به ظهور شرکتهایی امیدوار بود که در سطح جهانی موفق بوده و تولید ثروت کنند.»
فریدون کورنگی در پاسخ به سؤالی در مورد جذب سرمایهی خارجی برای استارتاپهای ایرانی اینگونه پاسخ داد:
سرمایهگذاری خارجی که در حال حاضر در ایران انجام میشود، مناسب بوده اما به هیچ عنوان کافی نیست. سرمایهگذاران کنونی تنها در بخش تجارت الکترونیک وارد میشوند و در بخشهایی مانند هوش مصنوعی که استعدادهای زیادی در کشور داریم، وارد نمیشوند. ما باید تلاش کنیم که ایدههایی جهانی را با توجه به استعداد چندهزارسالهمان در خلاقیت اجرا کنیم. تنها آن زمان است که سرمایهگذاران واقعی داخلی و خارجی با تمایل زیاد به سمت ما جذب میشوند.
کورنگی در پایان صحبتهای خود، نیاز به آموزش و فرهنگسازی را از اصولیترین نیازهای فضای کنونی کسب و کار ایران دانست. او به این نکته اشاره کرد که اکثر مؤسسان استارتاپ در ایران، تحصیلات مدیریتی ندارند و حتی با اصول اولیهی آن نیز آشنا نیستند. این در حالی است که اطرافیان از آنها توقع مدیریت حرفهای و مقیاسدهی سریع به شرکت نوپا دارند. او فرهنگسازی در میان خانوادههای جوانان را نیز از اقدامات حیاتی دانست و از آنها خواست که درک خود از مشکلات کارآفرینی و زندگی استارتاپی را بالا ببرند و برای پیشرفت آنها تلاش بیشتری داشته باشند.
در پایان مراسم استارتاپ گرایند اصفهان، به رسم تمامی رویدادها، برنامهی شبکهسازی انجام شد. این بخش از استارتاپ گرایند به آشنایی شرکتکنندگان با یکدیگر برای تشکیل تیم اختصاص دارد. شرکتکنندگان مراسم استارتاپ گرایند با چسباندن برچسبهایی، تخصص و علاقهی خود را نشان میدهند و در صورت تمایل، با دیگر افراد آشنا میشوند و برای اجرای پروژههای مد نظر خود در آینده، تیم تشکیل میدهند.
ارسال دیدگاه