بیماری آلزایمر یک بیماری زوال عصبی است که معمولا به کندی آغاز میشود و به تدریج رو به وخامت میرود. این بیماری علاجناپذیر را اولین بار یک روانپزشک و پاتولوژیست آلمانی به نام آلویز آلزایمر در سال ۱۹۰۶ میلادی توصیف کرد.
آلزایمر علت بروز ۶۰ تا ۷۰٪ موارد دمانس است.رایجترین علامت ابتدایی این بیماری، اختلال در حافظه کوتاهمدت و مشکل در به یاد آوردن اتفاقات اخیر است.[۲] با پیشرفت بیماری آلزایمر، علائم آن میتواند شامل مشکلات زبانی، مشکل در آگاهی از موقعیت (گمشدن)، نوسان خلقی، از دست دادن انگیزه، اهمال و بیتوجهی نسبت به خود و مشکلات رفتاری باشد.
این بیماری بسیاری از خصوصیات رفتاری و هیجانی افراد را نیز تحت تاثیر قرار داده و سبب بروز ناراحتیهایی از قبیل علائم افسردگی (شامل فقدان احساس لذت، بیقراری، افسردگی، کاهش اشتها و وزن، عدم وجود تمرکز و احساس گناه)، علائم روانی (شامل توهم، هذیان و سوءظن) و نیز رفتارهایی مثل آشفتگی، سرگردانی، پرخاشگری و خشونت در این بیماران میشود. با وخیمشدن آلزایمر، بیمار معمولا از خانواده و جامعه کنارهگیری میکند.بهتدریج فعالیتهای بدنی از دست میرود که در نهایت منجر به مرگ میشود.هرچند سرعت پیشرفت آلزایمر میتواند متفاوت باشد اما امید به زندگی معمول پس از تشخیص بیماری، ۳ تا ۹ سال است
محققان فرانسوی احتمال می دهند که آهسته راه رفتن افراد سالمند، یکی از نشانه های وجود تشکیل پلاک های آمیلویید در مغز است. تشکیل پلاک یکی از مهمترین دلایل اختلال و تخریب سلول های عصبی و ابتلا به آلزایمر محسوب می شود.
در این مطالعه 128 داوطلب با میانگین سنی 76 سال مورد بررسی قرار گرفتند. این افراد به زوال عقل مبتلا نبودند، ولی به دلیل مشکلات حافظه، احتمال ابتلا به آلزایمر برایشان وجود داشت.
این داوطلبان تحت اسکن PET قرارگرفتند تا میزان پلاک های آمیلویید در آنان اندازه گیری شود. میزان پلاک آمیلویید در 48 درصد از داوطلبان با زوال عقل در ارتباط بود. مهارت های ذهنی داوطلبان مورد بررسی دقیق قرار گرفت و نتیجه نشان داد 46 درصد از داوطلبان در مراحل اولیه ابتلا به آلزایمر قرار دارند؛ ولی هنوز هیچ نشانه ای در آنان قابل مشاهده نبود.
سپس سرعت راه رفتن این افراد با آزمون های استاندارد اندازه گیری شد. نتایج نشان داد تشکیل پلاک آمیلویید در برخی از مناطق مغز به نام پوتامن، سبب اختلال در عملکرد حرکتی می شود.
محققان احتمال می دهند که آهسته رفتن می تواند یکی از علایم اولیه آلزایمر باشد.
در حال حاضر 46.8 میلیون نفر در سراسر جهان به زوال عقل مبتلا هستند و این تعداد تا سال 2050 میلادی، به 131.5 میلیون نفر، به ویژه در کشورهای در حال توسعه می رسد.
علائم اولیه آلزایمر اغلب به اشتباه به پیری یا استرس نسبت داده میشود.آزمایشهای عصبروانشناسی میتواند مشکلات شناختی خفیف را تا هشت سال پیش از تحقق معیارهای بالینی تشخیص آلزایمر، شناسایی کند.این علائم اولیه میتواند بر فعالیتهای پیچیده روزمره اثر بگذاردمشهودترین نقص، از دست رفتن حافظه کوتاهمدت است که معمولا به شکل فراموشکردن اتفاقات اخیر و ناتوانی از یادگرفتن اطلاعات جدید بروز میکند.
مشکلات ظریف در کارکردهای اجرایی مغز مثل توجه، برنامهریزی، انعطافپذیری و تفکر انتزاعی یا نقص در حافظه معنایی (حافظه معناها و روابط مفهومی) نیز میتواند نشاندهنده مراحل اولیه بیماری آلزایمر باشد.بیتفاوتی و افسردگی نیز ممکن است در این مرحله دیده شود که بیتفاوتی در کل مراحل این بیماری جزو پایدارترین علائم است.[۲۵][۲۶] به مرحله پیشابالینی آلزایمر، عنوان اختلال شناختی خفیف (MCI) نیز دادهاند.این معمولا مرحله انتقالی میان سالخوردگی طبیعی و دمانس است. MCI میتواند با طیف مختلفی از علائم ظاهر شود و هنگامی که از دست رفتن حافظه تبدیل به علامت اصلی و شاخص شود، به آن amnestic MCI گفته میشود و معمولا مرحله مقدماتی بیماری آلزایمر تلقی میشود. به احتمال بالای ۹۰٪ همراه با بیماری آلزایمر است.
ارسال دیدگاه