در حال حاضر اطلاعات کمی در رابطه با عینک واقعیت افزوده‌ی اینتل که وانت (Vaunt) نام دارد در دسترس رسانه‌ها قرار گرفته؛ اما اساسا این عینک از نوعی لیزر برای ایجاد تصاویر روی شبکیه‌ی چشم افراد استفاده می‌کند. این رویه با دیگر عینک‌های واقعیت افزوده متفاوت است؛ چرا که آن‌ها تصاویر را رو‌به‌روی چشم کاربر قرار می‌دهند.
مقاله‌ی مرتبط:
در این عینک از لیزر حفره عمودی نشرکننده از سطح با قدرت کم استفاده شده است. تصویر ایجادشده توسط این لیزر، تک‌رنگ با وضوح ۴۰۰ در ۱۵۰ پیکسل است؛ شاید این اعداد بسیار ناچیز به نظر برسند، ولی همین مقدار برای تولید متن و تصاویر ساده کفایت خواهد کرد. اما دیگر عینک‌های واقعیت افزوده همچون Realmax در حال حرکت به سمت وضوح بالاتر و میدان دید عریض‌تر هستند؛ برای مثال تصویر رنگی ایجادشده در عینک گوگل (Google Glass) از وضوح ۶۴۰ در ۳۶۰ پیکسل بهره می‌برد.
نحوه‌ی کارکرد عینک واقعیت افزوده‌ی وانت
در عینک واقعیت افزوده‌ی وانت سیستم تابش لیزر در یکی از دسته‌های عینک قرار گرفته و دسته‌ی دیگر، محل قرارگیری باتری و دیگر سخت‌افزارها است. یکی دیگر از مزایای استفاده از این لیزر، امکان استفاده از عینک در طول روز بدون نیاز به شارژ مجدد آن است. برای دیدن متن و تصویر در عینک واقعیت افزوده‌ی اینتل باید ۱۵ درجه به سمت پایین نگاه کنید؛ به این ترتیب تصویر ایجادشده توسط لیزر در حالت عادی مزاحم دید شما نخواهد شد. عینک اینتل به شتاب‌سنج و قطب‌نما مجهز است تا بتواند حرکات سر شما را تشخیص دهد و در نسخه‌ی نهایی یک میکروفون نیز به این عینک افزوده خواهد شد تا بتواند فرامین صوتی را از کاربر دریافت کند.
در عینک وانت مسیر حرکت لیزر باید به‌طور جداگانه برای هر کاربر تنظیم شود؛ این کار مانند انجام اندازه‌گیری‌های لازم برای عینک‌های طبی است. برخلاف دیگر عینک‌های واقیت افزوده مانند گوگل گلس، در وانت خبری از دوربین نیست. استفاده از دوربین باعث خواهد شد ت کاربرد عینک واقعیت افزوده بیشتر شود؛ اما از سویی استفاده از دوربین موجب کاهش زمان شارژدهی باتری و بزرگ‌تر شدن عینک خواهد شد.
اینتل در طراحی وانت دیدگاهی مینیمال در پیش گرفته است و اندازه‌ی کوچک آن (در مقایسه با دیگر عینک‌های واقعیت افزوده) باعث می‌شود تفاوت ظاهری زیادی بین آن و عینک‌های معمولی وجود نداشته باشد. محدود بودن محل نمایش تصاویر و متون به یک قسمت مشخص، باعث می‌شود حواس‌پرتی کم‌تری برای کاربران ایجاد شود.
برای کنترل محتوی نمایش داده‌شده در وانت از جاوا اسکریپت استفاده می‌شود و به دلیل محدود بودن محل نمایش تصویر، احتمالا متون به‌صورت پشت سر هم و در قطعه‌های کوچک نمایش داده خواهند شد. با این حال خواندن متون (اعلان‌ها، هشدارها و…) روی وانت آسان‌تر از چک کردن آن‌ها روی تلفن همراه یا ساعت هوشمند خواهد بود.
یکی دیگر از برتری‌های احتمالی وانت قیمت این محصول خواهد بود. ساده‌تر بودن ساختار این عینک موجب محدود شدن کارایی آن می‌شود؛ اما احتمالا قیمت آن را نیز کاهش می‌دهد. از طرفی افرادی که از عینک طبی استفاده می‌کنند نیز می‌توانند به‌سادگی از وانت استفاده کنند.
با وجود تمام مواردی که تاکنون گفته شد، نباید فراموش کنیم که وانت تنها یک پروژه است و اینتل نیز در گذشته پروژه‌های مختلفی را لغو کرده است. برای مثال می‌توان به پروژه‌ی واقعیت مجازی Alloy اشاره کرد. حقیقت این است که مدت زیادی از عمر فناوری‌های واقعیت افزوده نمی‌گذرد و استفاده از یک روش یا سیستم نمی‌تواند پاسخ‌گوی تمام نیازهای کاربران باشد. اما پلتفرم‌هایی همچون وانت در صورت برخورداری از پشتیبانی شرکت‌های قدرتمندی مانند اینتل شانس بیشتری برای موفقیت خواهند داشت.
نظر شما در مورد عینک واقعیت مجازی وانت چیست؟ آیا این پروژه به سرنوشت گوگل گلس دچار خواهد شد؟ آیا نسخه‌های نهایی وانت را در ویترین فروشگاه‌ها خواهیم دید یا اینتل همچون دیگر پروژه‌ها، پس از مدتی کار روی وانت را خاتمه خواهد داد؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.
ارسال دیدگاه