حدیث درباره مرگ
گردش دنیا آفرينش، هدفدار است. و آدمیزاد كه جزئى از آن است نيز بى هدف خلق نشده است. اين هدف، جز تكمیل انسان در تمام ابعاد وجود خود، چيز ديگرى نيست.
هدايت با آموزه هاى دينى، فرستادن پيامبران و كتاب هاى آسمانى و مسأله مرگ و معاد براى هدفمندى آفرينش بشر است.
مرگ یک حقیقت غیرقابل انکار است و هر نفسی طعم آن را خواهد چشید. مرگ را هر روز می‌بینیم و درباره‌اش می‌شنویم ولی باید یادمان باشد که یک روزی هم به سراغ خود ما خواهد آمد و همیشه برای همسایه نیست! پس چه بهتر که همیشه با یاد مرگ باشیم تا وقتی که زمان رفتنمان رسید دست و پایمان را گم نکنیم.
یاد مرگ یکی از ملزومات زندگی مؤمنان است که در روایات بسیار به آن توصیه شده است. یاد مرگ تأثیرات فراوانی بر زندگی انسان و برنامه‌ریزی‌های او خواهد گذاشت.
آخرین پيامبر خدا حضرت محمد مصطفی صلى الله عليه و آله و سلّم فرمودند : در بالين مردگان خود حاضر شويد و به آنان «لا اله الا اللّه» تلقين كنيد و نويد بهشتشان دهيد؛زيرا حتّى مردان و زنان بردبار هم در اين صحنه گيج و سرگشته می شوند و شيطان بيش از هر زمان ديگرى در هنگام مرگ به آدمی نزديك می گردد.
سوگند به آن كه جانم در دست اوست، مشاهده فرشته مرگ (عزرائيل) سخت‌تر از هزار ضربه شمشير است.
سوگند به آن كه جانم در دست اوست، جان هيچ بنده‌اى از دنيا (بيرون) نرود مگر اين كه يكايك رگهاى او درد كشند.
یاد مرگ در قرآن
خداوند در آیه 46 سوره ص یکی از ویژگی‌های برجسته پیامبران را یاد مرگ می‌داند و می‌فرماید:
«إِنَّا أَخْلَصْنَاهُمْ بِخَالِصَةٍ ذِكْرَى الدَّارِ»
«ما آن‌ها را با خلوص ویژه‌ای خالص کردیم و آن یادآوری سرای آخرت بود!»
خداوند در برخی از آیات قرآن نیز به این واقعیت اشاره دارد که فرار از مرگ امکان‌پذیر نخواهد بود:
«أَیْنَمَا تَکُونُوا یُدْرِککُّمُ الْمَوْتُ وَلَوْ کُنتُمْ فِی بُرُوجٍ مُّشَیَّدَةٍ» (آیه 78 سوره نسا)
«هر کجا باشید، مرگ شما را فرا می‌گیرد؛ اگر چه در کاخ‌های بسیار محکم باشید.»
«قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِی تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُو مُلَقِیکُمْ» (آیه 8 سوره جمعه)
«بگو: مرگی که شما از آن می‌گریزید حتماً شما را ملاقات خواهد کرد.»
ياد مرگ:
پيامبر خدا (ص) فرمود: ويران‌كننده‌ی خوشی‌ها را فراوان ياد كنيد، عرض شد: ای رسول خدا، ويران كننده‌ی خوشی‌ها چيست؟ فرمود: مرگ؛ زيركترين مؤمنان كسی است كه مرگ را بيشتر ياد كند و برای آن آماده‌تر باشد.
چند حدیث درباره مرگ
امیرمومنان علی(ع):
عَجِبْتُ لِمَنْ نَسِیَ الْمَوْتَ وَ هُوَ یَرَى الْمَوْتَى.
در شگفتم از کسی که مرگ را فراموش کرده در حالی که مردگان را می بیند. (نهج البلاغه؛حکمت 126)
امام حسن مجتبی(ع):
إِسْتَعِدَّ لِسَفَرِكَ وَ حَصِّلْ زادَكَ قَبْلَ حُلُول أَجَلِكَ.
برای سفرت، خود را آماده کن و توشة راهت را پیش از فرا رسیدن ساعت مرگ خود فراهم نما. (منتهی‌الآمال، «علمیة اسلامیه»، ج ١، ص ٢٣٣)
امام رضا(ع):
مَن ذَكَر المَوتَ وَ لَم یَسْتَعِدَّ لَهُ فَقَدِ استَهْزَأَ بِنَفسِه!
كسی كه از مردن یاد می‌کند ولی خود را برای آن آماده نمی‌کند در حقیقت خود را مسخره کرده است! (مواعظ عددیه، ص ٢٠٠)
پیامبر اسلام (ص):
القبرُ أَوّلُ مَنزلٍ مِن مَنازلِ الآخرةِ
قبر آدمی اولین منزل از منازل آخرتی او است. (شهاب‌الاخبار، ص ٧٩)
امام صادق (ع):
گاهی انسان‌ها سال‌ها، ماه‌ها، روزها و ساعت‌ها را می‌شمرند اما یک زمانی هم باید نفس‌ها را بشمارند جایی که آخرین نفس می‌رسد دیگر آن زمان نه یک لحظه دیر و نه یک لحظه زود اتفاق می‌افتد، همان لحظه کوچ انسان شروع خواهد شد.
امام باقر (ع):
ای ابا عبیده! مرگ را زیاد یاد کن. چه هر انسانی آن را بسیار یاد کند نسبت به دنیا بی‌رغبت می‌شود.
رسول خدا (ص):
الْمَوْتُ رَيْحانَةُ الْمُؤْمِنِ.
مرگ دسته گل خوشبوى مؤمن است.
امام حسین (ع):
ما أَهوَنَ المَوتَ عَلى سَبیلِ نَیلِ العِزِّ وَإِحیاءِ الحَقِّ لَیسَ المَوتُ فى سَبیلِ العِزِّ إِلاّحَیاةً خالِدَةً وَلَیسَتِ الحَیاةُ مَعَ الذُّلِّ إِلاَّ المَوتَ الَّذى لاحَیاةَ مَعَهُ؛
چه آسان است مرگى كه در راه رسیدن به عزّت و احیاى حق باشد، مرگ عزتمندانه جز زندگى جاوید و زندگى ذلیلانه جز مرگ همیشگى نیست. (احقاق الحق، ج11، ص601)
امام على (ع):
اَلمَنِیَّةُ وَلاَ الدَّنِیَّةُ وَالتَّقَلُّلُ وَلاَ التَّوَسُّلُ؛
مرگ آرى امّا پستى و خوارى هرگز، به اندك ساختن آرى امّا دست سوى این و آن دراز كردن هرگز. (نهج البلاغه، حكمت 396 )
رسول اکرم (ص):
چنان كار كن كه گوئى هيچ وقت نخواهى مرد و چنان بيمناك باش كه گوئى فردا خواهى مرد.
امام زین العابدین(ع):
«لَمَّا اشْتَدَّ الاْمْرُ بِالحُسَیْنِ بْنِ عَلِّى بْنِ اَبى طالِب… کانَ الْحُسَیْنُ وَ بَعْضُ مَنْ مَعَهُ تَشْرُقُ اَلْوانُهُمْ، وَ تَهْدَأُ جَوارِحُهُمْ، وَ تَسْکُنُ نُفُوسُهُمْ، فَقالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْض اُنْظُرُوا لا یُبالى بِالْمَوْتِ!»: «هنگامى که کار بر امام حسین(علیه السلام)(روز عاشورا) سخت شد، او و بعضى از یارانش (لحظه به لحظه) چهره هایشان برافروخته تر، و اعضاى بدنشان آرام تر و خونسردیشان بیشتر مى شد. بعضى به بعضى دیگر گفتند: ببینید اینها اصلا اعتنائى به مرگ ندارند!»
ارسال دیدگاه