حکایت ز ره باز پس ماندهای میگریست از باب هشتم در شکر بر عافیت بوستان کتاب شاعر بزرگ قرن ششم، سعدی است.
ز ره باز پس ماندهای میگریست/که مسکین تر از من در این دشت کیست؟
جهاندیدهای گفتش ای هوشیار/اگر مردی این یک سخن گوش دار
برو شکر کن چون به خر بر نهای/که آخر بنی آدمی، خر نهای
ارسال دیدگاه