حکایت در صبر بر جفای آن که از او صبر نتوان کرد

حکایت در صبر بر جفای آن که از او صبر نتوان کرد از باب سوم کتاب بوستان است ، سعدی در این حکایت درباره زنی که از رفتار شوهرش خسته شد بود روایت کرده است.

شکایت کند نوعروسی جوان/به پیری ز داماد نامهربان

که مپسند چندین که با این پسر/به تلخی رود روزگارم به سر

کسانی که با ما در این منزلند/نبینم که چون من پریشان دلند

زن و مرد با هم چنان دوستند/که گویی دو مغز و یکی پوستند

ندیدم در این مدت از شوی من/که باری بخندید در روی من

شنید این سخن پیر فرخنده فال/سخندان بود مرد دیرینه سال

یکی پاسخش داد شیرین و خوش/که گر خوبروی است بارش بکش

دریغ است روی از کسی تافتن/که دیگر نشاید چنو یافتن

چرا سر کشی زان که گر سر کشد/به حرف وجودت قلم در کشد؟

یکم روز بر بنده‌ای دل بسوخت/که می‌گفت و فرماندهش می‌فروخت

تو را بنده از من به افتد بسی/مرا چون تو دیگر نیفتد کسی