چکیده ای از بیوگرافی حسام منظور

نام و نام خانوادگی: حسام منظور

تولد: ۱۸ آذر ۱۳۵۹ ‏(۴۱ سال)

زادگاه: ارومیه – ایران

حرفه: بازیگر

سالهای فعالیت: ۱۳۸۲-هم اکنون

ملیت: ایرانی

مدرک تحصیلی:فوق لیسانس کارگردانی از دانشگاه تربیت مدرس

 

حسام منظور کیست؟

حسام منظور در هجدهم آذرماه سال ۵۹ در تهران متولد شد.حسام منظور اصالتا اهل ارومیه و ترک می باشدو به همین واسطه دوران کودکی و نوجوانی خودرا در آذربایجان سپری نمود. حسام منظور دارای مدرک کارشناسی ارشد در رشته کارگردانی از دانشگاه تربیت مدرس اسـت. او هم چنین از سال ۹۵، رشته بازیگری را در دانشگاه‌ آزاد اسلامی تدریس می کند.

 

شروع فعالیت حسام منظور

حسام منظور فعالیت حرفه‌اي خودرا در زمینه بازیگری از سال ۸۲ و از تئاتر آغاز کرد. نخستین نمایشی کـه او در ۲۳ سالگی در آن بـه ایفای نقش پرداخت، “خوان هشتم” بود کـه بـه کارگردانی محمد مسعود طیبی بـه روی صحنه رفت. حسام منظور توانست درسال ۸۴ و با بـه روی صحنه رفتن در هفت اثر نمایشی، سال پر کاری را برای خود رقم بزند و بـه یکی از چهره‌هاي مطرح در عرصه تئاتر تبدیل شود.

 

سینما و تلویزیون حسام منظور

حسام منظور پس از ۵ سال فعالیت مداوم و پر انرژی در عرصه تئاتر، درسال ۸۷ و با ایفای نقش در فیلم سینمایی “کیش و مات” نخستین حضورش در صحنه‌اي غیر از تئاتر را تجربه کرد.

او هم چنین برای نخستین بار و با بازی در سریال “قصه‌هاي تبیان”، نخستین تجربه هنری‌اش را در عرصه تلویزیون بدست آورد. حسام منظور درسال ۹۷ و با ایفای نقش “شازده ارسلان” در سریال “بانوی عمارت” شهرت بسیاری پیدا کرد و نقطه عطفی در دوران حرفه‌اي‌اش رقم خورد.

 

 

آثار حسام منظور

حسام منظور در بیش از ۲۰ اثر نمایشی در تئاتر ایفای نقش کرده اسـت. او هم چنین تجربه بازی در ۷ اثر سینمایی و تلویزیونی را نیز دارد.

آثار سینمایی حسام منظور

ربوده شده «بیژن میرباقری – ۱۳۹۴»

تلفن همراه رییس‌جمهور «علی عطشانی – ۱۳۹۰»

کیش و مات «مهران مرادی – ۱۳۸۷»

 

آثار تلویزیونی حسام منظور

برادر جان «محمدرضا آهنج – ۱۳۹۷»

بانوی عمارت «عزیزالله حمیدنژاد – ۱۳۹۷»

روزهای بی‌قراری «کاظم معصومی – ۱۳۹۵»

قصه هاي تبیان «فرج الله سلحشور – ۱۳۹۴»

 

ازدواج حسام منظور

حسام منظور تاکنون ازدواج نکرده و مجرد اسـت.

کلوپ بازیگری حسام منظور

حسام منظور برای انتقال تجارب خود در عرصه بازیگری یک کلوپ بازیگری تاسیس کرده ودر آن برای هنرجویان خود دوره‌هاي بازیگری را از مقدماتی تا پیشرفته برگزار میکند.

 

معیارهای انتخاب حسام منظور برای نقش

حسام منظور علت کم کاری خودرا در عرصه تلویزیون دلایل شخصی عنوان کرده اسـت. بـه گفته خودش در انتخاب نقش‌هایي کـه بـه او پیشنهاد می شود آدم سخت‌گیری اسـت و اگر نقش برایش جذابیت نداشته باشد آنرا قبول نمی کند.

 

او مطالعه و یادگیری را از ارکان اصلی فعالیتش می داند و کسب تجربه جدید و نترسیدن از روبه‌رو شدن با آنرا از خصلت‌هاي خود عنوان میکند. او درباره بازی در سریال بانوی عمارت می گوید کـه وقتی متن را خوانده بسیار هیجان زده شده اسـت چرا کـه وقوع اتفاق‌هاي جدید در قسمت‌هاي مختلف داستان، قصه را برایش بسیار مهیج و جذاب کرده بود.

 

حسام منظور درباره جذابیت بازیگری می گوید: «یکی از جذابیت‌هاي بازیگری همین اسـت کـه شـما روح و روانت را در نقش‌هاي مختلف بـه چالش میکشی و یک تکه از وجودت را در هر نقشی جا میگذاری و بعد باید ازآن فضا جدا شوی.»

مصاحبه با حسام منظور

چرا در سینما کم‌ کارتر بوده‌ اید؟

برای مـن خوب بودن کار مهم اسـت نه قاب آن. این مرزبندی‌ها در کشور مـا باب شده، در هرحالی‌کـه در همه ی جای دنیا بازیگر می تواند در هر قابی کـه بـه او پیشنهاد می شود ظاهر شود. فکر میکنم سینما ضرورتا قاب باکیفیتی نیست. این تصور کـه سینما خوب و باکیفیت و تلویزیون ضعیف اسـت درست نیست.

 

در سینمای مـا درسال ۵ یا ۶ فیلم خیلی خوب ساخته می شود و بقیه فیلم‌ها در حد معمولی یا حتی ضعیف هستند؛ بنابر این سینما آرمانشهر بازیگر ایرانی نیست. اما اگر پیشنهادی برای بازیگری در سینما وجود داشته باشد، بازهم برای مـن اولویت باکیفیت کار اسـت.

 

شـما تجربه تدریس بازیگری در دانشگاه را دارید. فکر میکنید آموزش آکادمیک این حرفه هم‌اکنون چقدر حرفه‌اي اسـت؟

آموزش بازیگری در ایراناز همان ابتدا یعنی بیشتر از ۱۰۰ سال قبل، چندان علمی نبوده اسـت. علاقه‌مندان بـه این هنر کـه از اروپا برگشته بودند تنها براساس علاقه‌مندی تلاش کردند اینکار مهم را انجام دهند، اما بعد در دوره‌اي آموزش‌هاي خوبی ارائه شد و افرادی مانند حمید سمندریان کـه با فضای علمی این حرفه آشنا بودند شاگردان خوبی تربیت کردند.

 

متأسفانه هم‌اکنون هیچ متر و معیاری برای آموزش‌ها وجود ندارد، چون نظارتی بر روند آموزش بازیگری صورت نمی گیرد. هم اکنون هر شخصی با کمترین تجربه بازیگری میتواند کلاس بازیگری برگزار کند، درحالی‌کـه لااقل ۲۰ سال پیش اوضاع این‌طور نبود. قبلا اگر کسی می خواست کارگردان شود سالها شاگردی و دستیاری می کرد، اما حالا اوضاع طوری شده کـه هرکسی می تواند سراغ ساخت نمایش برود.

 

شـما برای بازیگری خود الگو داشته‌ اید؟

نه، مـن بـه داشتن الگو اعتقاد ندارم. فکر می کنم الگو‌ها می توانند مـا را گمراه کنند، چون ممکن اسـت باعث شوند خودمان را نشناسیم. البته بازی بازیگران بزرگ را همیشه دنبال کرده‌ام و دوست داشته‌ام، اما متر و معیارم برای دوست‌داشتن یک هنرمند فقط کیفیت کارش بوده اسـت.

 

از بین بازیگران خارجی آنتونی هاپکینز را دوست دارم، اما معلوم اسـت کـه شباهتی بین مـا وجود ندارد. از بین بازیگران داخلی هم برای مـن احمد آقالو بازیگر ویژه‌اي بوده اسـت. بازیگران دهه ۶۰ خیلی نیرومند و ماندگار هستند کـه حتماً دلیل این موضوع بـه نوع آموزش‌ها و کسب تجربه آن‌ها برمی‌گردد.

 

نقشی هم بوده کـه با خودتان گفته باشید کاش مـن آنرا بازی میکردم؟

بیشتر نقش‌هایي راکه می بینم میگویم کاش خودم آنرا بازی کرده بودم. فکر می کنم این ویژگی بازیگری اسـت و خیلی وقت‌ها بازیگر فکر می کند شاید می‌توانست آن نقش را بهتر هم بازی کند. هم‌اکنون در سینمای کشور ایران فیلمی کـه آن‌قدر خوب باشد تا حسرت بازی در آنرا بخوری کم ساخته می شود.

 

متأسفانه مـا گرفتار پروسه خصوصی‌سازی هنر شده‌ایم و بـه‌جای اثر هنری، محصول هنری تولید میکنیم. محصول هنری هم در گیشه موفق اسـت، اما ماندگار نمی شود. در گذشته مثلاً بازی در فیلمی از علی حاتمی می‌توانست حسرت بزرگ یک بازیگر باشد، اما اکنون چنین حسرت‌هایي کمتر وجوددارد.

 

آخرین فیلمی کـه در سینما بـه تماشا نشستید کدام فیلم اسـت؟

فیلم «غلامرضا تختی» را در سینما دیدم کـه بـه‌نظر فیلم بسیار خوبی هم بود. بعد از سالها فیلمی بـه این خوبی در سینما دیدم کـه مطمئنم در آینده بیشتر از این هم موردتوجه قرار خواهد گرفت.

اهل سینما رفتن و تماشای فیلم‌ ها روی پرده هستید؟

در گذشته بیشتر سینما می‌رفتم، اما گاهی کیفیت فیلم‌ها آن‌قدر خوب نبوده و حالا ترجیح میدهم بیشتر فیلم‌ها را در خانه ببینم، مگر آنکه از فیلمی تعریف شده و موردتوجه قرار گرفته باشد تا برای تماشای آن روی پرده وسوسه شوم.

 

تلویزیون تماشا میکنید؟

مـن تلویزیون هم می بینم. برخی معتقدند تلویزیون رسانه‌اي سطحی اسـت، اما مـن چنین اعتقادی ندارم و بـه تماشای تلویزیون هم می نشینم. درکنار آن سعی میکنم حتماً سریال‌هاي روز خارجی را دنبال کنم، چون این سریال‌ها جز سرگرم‌کننده بودن، برای مـن بـه‌عنوان بازیگر جنبه آموزشی هم دارند.

 

مـا نیاز بـه یاد گرفتن داریم و این بـه‌معنای غربزدگی نیست. می توانیم علم بازیگری و فیلمسازی غربی را بیاموزیم و محتوای بومی خودمان را در آن بگنجانیم.

 

فکر می کنید این سریال‌ها سطح سلیقه مخاطبان را تغییر داده اسـت؟

تماشای سریال‌هاي خارجی کـه درسال‌هاي اخیر بیشتر باب شده سطح سلیقه بینندگان را بالا برده اسـت. مدیران سینما و تلویزیون هم اعتراف می کنند کـه کار سخت شده، چون مـا با مخاطبان جدیدی مواجه هستیم کـه آثار روز فیلمسازی و سریال‌سازی دنیا را دنبال می کنند.

 

راضی کردن چنین مخاطبی قطعا راحت نخواهد بود. سالها قبل فقط ۲ شبکه تلویزیونی وجود داشت و بعضی از خانواده‌ها هم دستگاه ویدئو داشتند، اما هم اکنون با چند کلیک، مخاطب بـه‌روزترین آثار را تماشا میکند و کیفیت آن‌ها رابا هم مقایسه میکند. مـا هم ناگزیریم بـه‌روز شویم.

نقطه هدف شـما کجاست؟ رسیدن بـه کدام قله باعث می شود از جایگاهتان راضی باشید؟

هدف مـن انجام کار فرهنگی اسـت. دنبال خودنمایی و عرض‌اندام نیستم. همین کـه بتوانم در حرفه خود درست کار کنم و آموخته‌هایم رابه جوانان تازه‌کار بیاموزم برایم راضی‌کننده اسـت.

 

درکنار آن مـن گوشه چشمی هم بـه فیلمسازی دارم. هم‌اکنون مشغول کار روی یک فیلمنامه هستم. هرچند ساخت این فیلم بـه این زودی‌ها اتفاق نمی‌افتد، چون با حوصله و وسواس زیادی کار را پیش می برم.

 

حرف دیگری مانده کـه بخواهید بـه خوانندگان این گفت و گو بگویید؟

از مردم ممنونم کـه سریال برادرجان را تماشا می کنند ودر اظهارنظر‌ها چـه در فضای مجازی و چـه در دنیای واقعی بـه مـن لطف دارند. واکنش‌هاي آنهاست کـه بـه مـن انرژی می دهد و باعث میشود در آینده هم تلاش کنم بهترین کارم را ارائه دهم.

 

واقعیت این اسـت کـه بدون مخاطب، بدون رضایت و توجه بیننده‌اي کـه بـه تماشای فیلم و سریال بنشیند هیچ‌کدام از تکنیک‌ها و آموزش‌هایي کـه برای آن تلاش کرده‌ایم بـه سرانجام نرسیده اسـت. مـن از مردمی کـه بازی مرا تماشا کرده‌اند ممنونم و امیدوارم تا پایان کار هم بـه تماشای آن بنشینند و راضی باشند.