استرس چگونه بر بدن تاثیر میگذارد؟
استرس، واکنشی بدن به شرایطی است که به عنوان تهدید برای آن درک میشود. این واکنش شامل ترشح هورمونهای استرسی مانند آدرنالین و کورتیزول است که برای مقابله با تهدیدات فیزیولوژیکی بدن فعال میشوند.هنگامی که شما در معرض استرس هستید، قلب شما سریعتر میزند و فشار خون شما بالا میرود. همچنین، تنفس شما سریعتر و چشمان شما هوشیارتر میشوند تا به شما کمک کنند تا به موقع به تهدیدات واکنش نشان دهید.
استرس مداوم و درازمدت میتواند بر بدن اثرات زیادی داشته باشد. برای مثال، این میتواند باعث افزایش سطح کورتیزول در بدن شود که ممکن است به طور غیرمستقیم باعث بروز مشکلاتی مانند افزایش وزن، خستگی، مشکلات خواب، افسردگی و اضطراب شود. همچنین، استرس میتواند به بروز بیماریهای قلبی، فشار خون بالا، بیماریهای روده و سیستم ایمنی ضعیف منجر شود.
به طور کلی، استرس اگرچه برای مقابله با وضعیتهای تهدیدآمیز لازم است، اما استرس مداوم و بیمنبع میتواند بهداشت ذهنی و جسمی را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین، مدیریت استرس و کاهش آن با روشهای مختلف مانند تمرینات تنفسی، مدیتیشن، ورزش، تغذیه سالم و استراحت مناسب، بسیار مهم است.
استرس چیست ؟
بررسیهای عصبشناسی نشان میدهد که وقتی یک اشتباه را در ذهن خود مرور میکنیم، خود را سرزنش میکنیم یا به حوادث ترومایی فکر میکنیم، فعالیت قشری مغز که نقش در مسئولیت پذیری دارد، منجر به کاهش پیامهایی میشود که غده فوق کلیه را تحت تاثیر قرار میدهد. این غده مسئول پاسخهای سریع بدن در شرایط استرسزا است، همانطور که در یک رویداد واقعی رخ میدهد.
علمای عصبشناسی دانشگاه پیتزبورگ شبکههای عصبی را شناسایی کردهاند که قشر مغز را به غده فوق کلیه متصل میکنند. این یافته که در تازهترین نشریه علمی Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS) منتشر شده است، نشان میدهد که استرس، افسردگی و سایر شرایط روانی میتوانند عملکرد اعضای بدن را تحت تاثیر قرار دهند. بنابراین، این یافته میتواند برای درمان استرسهای پس از رویدادهای ترومایی بسیار موثر باشد.
آثار مدیتیشن بر ذهن
این تحقیق توضیح میدهد که چرا مدیتیشن و تمرینهای ذهنی همچون یوگا و پیلاتس میتوانند به تنظیم پاسخ بدن به استرسهای فیزیکی، ذهنی و احساسی کمک کنند. بر اساس این یافتهها یک مبنای آناتومیکی برای بیماریهای روان تنی وجود دارد.
در این مطالعه دانشمندان مدارات عصبی که نواحی از کورتکس مغز را به غده فوق کلیه متصل میکند ردیابی کردند. تعداد شبکههای عصبی که در این بررسی کشف شده دانشمندان را بسیار شگفتزده کرد. بررسیهای قبلی نشان میداد که احتمالا یک یا دو ناحیه غشایی مسئول کنترل فعالیت غده فوق کلیه است ولی تعداد دقیق و موقعیت نواحی قشری مغز نامشخص بود.
ارتباط استرس و قشر مغز
در این مطالعه، محققان از یک روش ردیابی منحصر به فرد استفاده کردند که میتوانست زنجیره طولانی نورونها را آشکار کند. آنها با استفاده از این روش نشان دادند که کنترل غده فوق کلیه از چندین ناحیه قشری در مغز نشات میگیرد. بر اساس این یافتهها، بیشترین تاثیر از ناحیه حرکتی قشر مغز منشأ میگیرد و دیگر نواحی قشری عمدتا در فعالیتهای ادراکی و احساسی نقش دارند.
نتایج این مطالعه نشان میدهد که نواحی قشر مغزی که در زمان درگیریهای حسی فعال میشوند، منبعی برای تاثیر بر غده فوق کلیه هستند. به عبارتی دیگر، وقتی ما اشتباهی را در ذهن خود مرور میکنیم، خود را برای یک اشتباه سرزنش میکنیم یا درباره حوادث ترومایی فکر میکنیم، فعالیت این نواحی قشری، منجر به کاهش پیامهایی میشود که غده فوق کلیه را تحت تاثیر قرار میدهند، درست همانطور که در یک رویداد واقعی چنین تاثیری را به دنبال دارد. بنابراین، این یافته میتواند برای درمان استرسهای پس از وقوع حادثه بسیار موثر باشد.
این نتایج نشان میدهد که مدارهایی در مغز وجود دارند که حرکت، ادراک و احساسات را به هم مرتبط میکنند تا غده فوق کلیه را تحت تاثیر قرار داده و به کنترل استرس کمک کنند. این مدارها ممکن است احساسات درونی مانند استرس مزمن و افسردگی را به عملکرد اندامها ارتباط داده و زمینهای برای بروز برخی بیماریهای روانی فراهم کنند.
ارسال دیدگاه