پروستاتیت به ورم،التهاب و تورم پروستات گفته می شود که می تواند خیلی دردناک و زجرآور باشد، اما معمولاً سرانجام بهبود خواهد یافت. پروستات، غده ی کوچکی است که بین مثانه و آلت تناسلی قرار دارد. این غده، مایعی ترشح می کند که با اسپرم ترکیب شده و منی را تشکیل می دهد. پروستاتیت، ممکن است در هر سنی رخ دهد؛ اما معمولا بین 30-50 سالگی رخ می دهد.
پروستاتیت، با توجه به دلیل آن، ممکن است به تدریج یا ناگهانی ایجاد شود. شاید خود به خود یا با درمان، به سرعت بهبود یابد. برخی از انواع پروستاتیت، ماه ها ادامه خواهند داشت یا مجدداً عود خواهند کرد (تورم مزمن پروستات).
پروستاتیت چیست؟
«به التهاب و ورم غده پروستات، پروستاتیت گفته می‌شود، پروستات غده‌ای به اندازه گردو است که دقیقاً زیر مثانه آقایان قرار دارد و مایع سمن یا منی را تولید می‌کند که اسپرم را تغذیه و جابجا می‌کند.» (منبع) پروستاتیت به چهار مشکل مختلف که غده ی پروستات را تحت تأثیر قرار می دهد، گفته می شود. دو نوع از پروستاتیت مربوط به عفونت مجاری ادراری هستند؛ انواع دیگر اینگونه نیست. مردانی که دچار پروستاتیت هستند ممکن است عفونت، تورم، التهاب و درد داشته باشند.
مردان بالغ، ممکن است در هر سنی به پروستاتیت مبتلا شوند. بسیاری از مردانی که گفته می شود مبتلا به پروستاتیت اند، تشخیص درباره ی آن ها اشتباه بوده و مشکلات و بیماری های دیگر پروستات دارند. اطلاعات منسوخ بسیاری درباره ی پروستاتیت وجود دارد. باید به پزشکی مراجعه کنید که درباره ی جدیدترین تحقیقات پروستاتیت، آزمایشات تشخیصی و درمان، اطلاعات به روزی داشته باشد. مثلاً ممکن است برخی پزشکان التهاب پروستات را با بزرگی پروستات اشتباه بگیرند و درمان را برای بزرگی پروستات انجام دهند.
دلایل التهاب پروستات
پروستاتیت حاد باکتریایی، اغلب توسط آسیب های رایج باکتریایی ایجاد می شود. این عفونت زمانی اتفاق می افتد که باکتری های ادرارتان به پروستات برسد. برای درمان این عفونت از آنتی بیوتیک ها استفاده می شود؛ اگر آن ها باکتری ها را از بین نبرند، ممکن است پروستاتیت مجدداً رخ دهد یا نسبت به درمان مقاوم شود (پروستاتیت حاد باکتریایی).
آسیب عصبی در انتهای مجاری ادرار، که به دلیل جراحی یا آسیب شدید به آن ناحیه ایجاد می شود، ممکن است منجر به پروستاتیتی شود که عامل آن عفونت باکتریایی نیست. در بسیاری از موارد پروستاتیت، دلیل مشخص نیست.
عوامل بزرگی غده پروستات عبارتند از:
- افزایش سن: حدود یک سوم از مردان تا ۶۰ سالگی مبتلا به علائم متوسط تا شدید می‌شوند و حدود نیمی از مردان نیز تا ۸۰ سالگی دچار این بیماری می‌شوند.
- سابقه‌ی خانوادگی: داشتن نسبت خونی مانند پدر یا برادری که مبتلا به مشکلات پروستات می‌باشد به این معنی است که احتمال ابتلا به این مشکلات بیشتر خواهد بود.
- پیش زمینه‌های نژادی: بزرگی پروستات در مردان آسیایی بیشتر از مردان سیاه و سفید شایع است.
- دیابت و بیماری قلبی: دیابت و بیماری قلبی و استفاده از مسدودکننده‌های بتا ممکن است خطر ابتلا به بزرگی پروستات را افزایش دهد.
- شیوه زندگی: چاقی خطر ابتلا به بزرگی پروستات را افزایش می‌دهد در حالی که ورزش می‌تواند این خطر را کاهش دهد.
منبع: https://drnamdari.com/?p=628
آیا التهاب پروستات خطرناک است؟
مردانی که پروستاتیت حاد باکتریایی دارند ممکن است به سپسیس مبتلا شوند. این التهاب گسترده می تواند مرگبار باشد. این مورد، نیازمند درمان سریع است. ممکن است آنتی بیوتیک ها باعث دل درد شود. مردانی که پروستاتیت حاد باکتریایی دارند، آنتی بیوتیک های زیادی برای درمان عفونت عود کننده، نیاز خواهند داشت. پروستاتیت التهابی بدون نشانه، باعث کاهش تعداد اسپرم و تأثیر بر باروری خواهد شد.
در چه صورت باید به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر علائم پروستاتیت، مانند: درد لگن، دشواری یا درد هنگام ادرار کردن یا انزال دردناک دارید، به پزشک مراجعه کنید. اگر علائم ماندگار (پروستاتیت حاد) دارید، شاید به پزشک متخصص مجاری ادرار (اورولوژیست) ارجاع داده شوید.
پزشکان التهاب پروستات را چگونه تشخیص می دهند؟
تشخیص پروستاتیت نیازمند رد کردن مشکلات دیگر مربوط به علائم شما و تشخیص نوع پروستاتیت، است. پزشکتان درباره ی سوابق پزشکی شما و علائمتان سؤال خواهد کرد؛ او معاینه ی فیزیکی نیز انجام خواهد داد که احتمالاً شامل معاینه ی رکتال دیجیتال (DRE) باشد.
آزمایشات تشخیصی ابتدایی ممکن است موارد زیر باشد:
- آزمایشات ادرار: ممکن است پزشکتان نمونه ای از ادرار شما را بررسی کند تا ببیند علائم عفونت در ادرار وجود دارد یا خیر (پیشاب سنجی). همچنین ممکن است پزشکتان نمونه ای از ادرار شما را برای تشخیص اینکه عفونت دارید یا نه، به آزمایشگاه بفرستد.
- آزمایشات خون: پزشک شما ممکن است نمونه هایی از خون شما را برای یافتن علائم عفونت و سایر مشکلات پروستات، بررسی کند.
- ماساژ پروستات: در موارد نادری ممکن است پزشک پروستات را ماساژ داده و ترشحات را بررسی کند.
- آزمایشات تصویری: ممکن است پزشک در برخی موارد، سی تی اسکن مجاری ادرار و پروستات یا سونوگرافی پروستات را تجویز کند. تصاویر سی تی اسکن، نسبت به تصویر برداری اشعه ایکس ساده، اطلاعات جزئی تری فراهم می کند. سونوگرافی عبارت است از تصویر برداری توسط امواج فراصوت (اولتراسوند).
با توجه به علائم شما نتایج آزمایشات، پزشک به این نتیجه خواهد رسید که یکی از انواع پروستاتیت زیر را دارید:
- پروستاتیت حاد باکتریایی: این نوع پروستاتیت که معمولاً به دلیل آسیب های باکتریایی رایجی ایجاد می شود، معمولاً ناگهانی رخ می دهد و علائمی مشابه آنفولانزا مانند: تب و لرز و تهوع و استفراغ خواهد داشت.
- پروستاتیت مزمن باکتریایی: وقتی که آنتی بیوتیک ها، باکتری های عامل پروستاتیت را از بین نبرند، ممکن است به عفونت های عود کننده یا مقاوم به درمان مبتلا شوید. در پروستاتیت مزمن باکتریایی ممکن است علامتی نداشته یا علائم خفیفی داشته باشید.
- پروستاتیت مزمن یا سندرم درد لگن مزمن: این نوع پروستاتیت، که رایج ترین نوع است، توسط باکتری ایجاد نمی شود. معمولاً دلیل دقیق مشخص نخواهد بود. در برخی مردان، علائم در طول زمان، یکسان می ماند؛ در برخی دیگر، علائم در دوره هایی شدیدتر یا خفیف تر خواهند بود.
- پروستاتیت التهابی بدون علامت: این نوع پروستاتیت علامتی ندارد و معمولاً به صورت تصادفی و وقتی که آزمایشاتی برای بیماری های دیگر انجام می دهید، تشخیص داده می شود. این مورد نیازی به درمان ندارد.
درمان التهاب پروستات
اگر پروستات شما ملتهب است، پزشکتان می تواند به شما راه هایی برای کنترل علائم و دردتان ارائه دهد. درمان ممکن است شامل داروهای زیر باشد:
- آنتی بیوتیک ها: اگر یک عفونت باکتریایی باعث ایجاد علائم جدی شود، ممکن است پزشک از شما بخواهد به بیمارستان مراجعه کنید و ابتدا آنتی بیوتیک را به صورت تزریق وریدی دریافت کنید؛ سپس می توانید تا یک ماه به صورت خوراکی آن را مصرف کنید. اگر همچنان علائمتان ادامه دارد، ممکن است پزشک برای شما دوز کمی آنتی بیوتیک برای مدتی طولانی تجویز کند.
- مسدود کننده های آلفا: این داروها باعث منبسط شدن قسمت هایی از مجاری ادرار شما می شود. این داروها انسداد ایجاد شده توسط بزرگی پروستات را، که ممکن است باعث عفونت دستگاه ادراری (UTI) یا پروستاتیت شود، کاهش می دهند.
- داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی: مسکن های بدون نیاز به نسخه هرگونه تورم را بهبود می بخشد.
- مسکن: داروهای ضدافسردگی یا ضدتشنج دو نوع از داروهایی اند که می توانند برای درمان درد طولانی مدت پروستات استفاده شوند.
- مکمل ها: نشان داده شده کوئرستین، ترکیبی طبیعی که در گیاهان یافت می شود، باعث کاهش التهاب در برخی مردان مبتلا به پروستاتیت شده است. عصاره ی گرده ای به نام سرنیلتون، نیز مفید است. قبل از مصرف هرگونه مکمل یا داروی گیاهی با پزشک خود مشورت کنید. ممکن است باعث تداخل در داروهایی که مصرف می کنید، شود.
- داروهایی که عملکرد جنسی را بهبود می بخشد: معمولاً پروستاتیت باعث اختلال در فعالیت جنسی شما می شود. اگر در نعوظ (ارکشن) یا حفظ آن مشکل دارید، ممکن است پزشکتان دارویی مانند سیلدنافیل (ویاگرا) تجویز کند.
برخی مردان نیازمند جراحی برای تخلیه ی سنگ پروستات یا بافت های اضافی (اسکار) در مجاری ادرار هستند. جراحان به ندرت قسمتی از غده ی پروستات یا کل آن را برمی دارند (پروستاتکتومی).
ارسال دیدگاه