لیلی گلستان: همیشه از خطر کردن جواب خوب گرفته‌ام – موفقیت

مجله پنجره خلاقیت – مریم آموسا: لیلی گلستان نیاز به معرفی ندارد، نامی آشناست برای کسانی که فرهنگ و هنر ایران را در چندین دهه اخیر دنبال می کنند، حتی اگر کتابخوان حرفه ای نباشید، حداقل یکی از ترجمه های او را دست گرفته اید و خوانده اید. او در کارنامه کاری اش تجربیات متعددی چون مترجم، کتابفروش و گالری دار را تجربه کرده و همواره در هر کاری که کرده است، بهترین دستاورد را برای خودش و دیگران به همراه داشته است.

برخی بیشتر موفقیت های او را مدیون این می دانند که او دختر ابراهیم گلستان است. بی شک دختر ابراهیم گلستان بودن بر زندگی فردی و اجتماعی او تاثیر خودش را گذاشته است اما روحیات شخصی و تلاش های فردی خود لیلی گلستان نقش پررنگی در موفقیت هایش داشته است. او زن جسوری است که در زندگی اش هرگز از خطر کردن نترسیده و همواره جواب خوبی گرفته است.

 

در ابتدای امر دوست داریم لیلی گلستان را از زبان خودش بشناسیم.

نه. همه تصمیم های زندگی ام بهترین نبوده اند و گاهی تصمیم هایی گرفته ام که بعدا فکر کرده ام که می شد جور دیگری بشود در مورد کارم این حس را کمتر دارم وقتی به روند کارم از بعد از انقلاب تا به حال فکر می کنم، می بینم روند درستی بوده و کج و کولگی نداشته.

یکی از کتاب هایی که روی من اثر گذاشت کتاب «دن کیشوت» اثر سر وانتس بود. آدمی که در تخیلش به جنگ آسیاب بادی می رود و فکر می کند کسی است. شخصیت این کتاب می تواند نمادی از خیلی های اکنون ما باشد. ترامپ را ببینید، صاحب (و نه رییس جمهور) کره شمالی را ببینید… خب این کتاب خیلی روی من اثر گذاشت. در مورد افراد موثر در زندگی ام باید بگویم از هر کسی یک چیز را دوست داشتم یا تاثیر گرفته ام. زن مورد علاقه ایم «سوزان سونتاگ» است یک روشنفکر به معنای واقعی کلمه. «محمدعلی موحد» را خیلی ستایش می کنم با کتاب های فوق العاده ای که نوشته از نفت بگیر تا مولانا و شمس.

 

یکی از بهترین انتخاب های شما برای ترجمه کتاب «تیستوی سبزانگشتی» است، چگونه با این کتاب آشنا شدید و این کتاب چقدر در زندگی تان تاثیرگذاشته است؟

بعد از این سخنرانی اصلا چنین بازتابی را پیش بینی نمی کردم. راستش را بخواهید خیلی متاسف شدم که مخالفان حقیرانه نگاه کرده اند؛ نگاهشان به شدت مادی بود: «اگر بابایش این آدم نبود این نمی شد. خانه دارد و گریه هم می کند! هرچی شده بابایش کرده. ترجمه هایش را هم بابایش کرده! کتاب هایش را ریخت توی مشاین، پس خانم ماشین هم داشته!» و هم تعدادی از موافقان که بیشتر خانم های وابسته به پدر یا وابسته به شوهر بودند و می گفتند شما بگو ما  چه بکنیم. این برای من تاسف بار بود. باور نمی کنید که دقیقا 452 پیام در تلگرام و 48 ایمیل دریافت کردم که همه را هم پاسخ دادم.

به قول مجریان تداکس بدجوری ترکوندیم! اما تجربه جالب، عجیب و تاسف باری بود.