محققان نمونه های خون 639 شرکت کننده بین سال های 2000 تا 2006 میلادی را بررسی و میزان آنتی بادی های خود واکنشی را اندازه گیری کردند. آنتی بادی خود واکنشی سبب می شود که بافت ها به خودشان حمله کنند.
مطالعات زیست شناسان دانشگاه
پرینستون نشان می دهد بیماری های خود ایمنی می تواند یکی از عوارض جانبی سیستم ایمنی
قوی باشد.
محققان نمونه های خون 639 شرکت
کننده بین سال های 2000 تا 2006 میلادی را بررسی و میزان آنتی بادی های خود واکنشی
را اندازه گیری کردند. آنتی بادی خود واکنشی سبب می شود که بافت ها به خودشان حمله
کنند.
این مطالعه نشان می دهد افرادی
که بیشترین میزان این آنتی بادی ها را دارند، به احتمال زیاد بیشتر عمر می کنند. از
طرفی میزان این آنتی بادی با عفونت ویروسی مزمن رابطه مستقیم دارد. مطالعات بیشتر و
بررسی عملکرد کلیه از طریق نمونه ادرار نشان داد میزان این آنتی بادی با بیماری لوپوس
نیز رابطه مستقیم دارد؛ یعنی هرچه میزان این آنتی بادی در بدن بیشتر باشد، احتمال ابتلا
به لوپوس بیشتر است.
بنابراین مطالعه، محققان احتمال
می دهند افزایش آنتی بادی که به منزله قوی بود سیستم ایمنی است، می تواند سبب افزایش
احتمال بروز بیماری های خود ایمنی از جمله لوپوس و ام اس شود. این مطالعه نشان می دهد
سیستم ایمنی قوی، همیشه برای مبارزه با عوامل خارجی و انواع عفونت آماده و مجهز است
و همین امر بدن را مستعد بیماری های خود ایمنی می کند.
اختلالات خود ایمنی به حالتی
گفته می شود که در آن سیستم ایمنی بدن بجای دفاع از بدن در مقابل عوامل بیماری زا،
سلول های سالم را به عنوان یک عامل خارجی قلمداد می کند و به آن حمله می کند. این اختلال
می تواند بسته به پیشرفت، به یک یا چندین بافت بدن آسیب وارد کند. دیابت نوع 1، ام
اس، آرتریت روماتویید و لوپوس از شایع ترین بیماری های خود ایمنی محسوب می شوند.
منبع: ایرنا
منبع : عصر ایران
ارسال دیدگاه